Ὁ Γερο-Εὐλόγιος (ὁ ὑποτακτικός τοῦ Χατζη-Γεώργη) – Οσίου Παισίου του Αγιορείτου.

Πάνω ἀπό τίς Καρυές, πρός τό Βατοπέδι, εἶναι τό Κελλί τοῦ Ἁγίου Γεωργίου «Φανερωμένου». Ἐκεῖ ἀσκήτευαν ἕξι «Χατζη-Γεωργιάτες» μέ Γέροντα τόν μεγαλύτερο παραδελφό τους, Γερο-Εὐλόγιο. Ἀργότερα δέ, εἶχαν προστεθῆ ἄλλοι δύο ἀδελφοί στήν Συνοδία τους, ὁ Πατήρ Παχώμιος καί ὁ Πατήρ Γεώργιος, καί ἔγιναν ἐγγόνια τοῦ Χατζη-Γεώργη.
Χαίρεται κανείς, ὅταν βλέπει αὐτή τήν ἁγία Πατερική συνέχεια καί θεία μετάδοση τῆς Καλογερικῆς, ἀπό τούς Ὁσίους Παπποῦδες στόν Ὅσιο Χατζη-Γεώργη, καί ἀπό τόν Πατέρα στά παιδιά καί στά ἐγγόνια! Ἀξίζει φυσικά, νά γράψη πολλά γι’ αὐτούς, ὅπως καί γιά τόν Γέρο-Εὐλόγιο. Ἐπειδή ὅμως ἔγραψε καί ἕνας Πατέρας ἀπό τήν Σιμωνόπετρα, πατριώτης του, γι’αὐτό ἐγώ θά περιορισθῶ μόνο σ’ ἕνα περιστατικό ἀπό τό τέλος τῆς ζωῆς του, πῶς πάλευε μέ τούς δαίμονες μέχρι τά βαθιά του γεράματα ὁ ἀθλητής τοῦ Χριστοῦ Γερο-Εὐλόγιος!
Ὅταν εἶχε γεράσει πιά ὁ Γέροντας, ἀφοῦ εἶχε περάσει τά ἑκατό του χρόνια, καθόταν σ’ ἕναν καναπέ καί ἔλεγε συνέχεια τήν εὐχή. Μιά μέρα λοιπόν οἱ δυό ὑποτακτικοί του, ὁ Πατήρ Παχώμιος καί ὁ Πατήρ Γεώργιος, εἶχαν πάει νά μάσουν ἐλιές, καί ὁ Γέροντας ἔκλεισε τήν πόρτα καί ἀκουμπισμένος στόν καναπέ ἔλεγε τήν εὐχή. Γιά μιά στιγμή ἄκουσε πολύ θόρυβο μέσα στό κελλί του καί διέκοψε τήν εὐχή. Ὅρμησαν τότε ἐπάνω του τριάντα δαίμονες, τόν πέταξαν κάτω στό πάτωμα καί τόν ἔδειραν γερά. Φυσικά, δέν μποροῦσε νά σηκωθῆ πιά τό Γεροντάκι μετά ἀπό τόσο ξύλο! Ὅταν ἔγινε μεσημέρι, γύρισαν οἱ Πατέρες ἀπό τήν δουλειά καί φώναζαν τόν Γέροντα νά τούς ἀνοίξη τήν πόρτα. Ἀλλά ποῦ νά ἀκούση τό καημένο Γεροντάκι καί πῶς νά σηκωθῆ στήν κατάσταση πού βρισκόταν; Ὁ Πατήρ Γεώργιος, ἀνήσυχος, πέρασε ἀπό ἕνα παραθυράκι, ἄνοιξε τήν πόρτα, καί προχώρησαν καί οἱ δύο Πατέρες μέ ἀγωνία στό κελλί τοῦ Γέροντα. Ἀλλά τί νά ἰδοῦν; Τόν Γερο-Εὐλόγιο πεσμένο στό πάτωμα, χτυπημένο καί νά τούς λέη ψύχραιμα:
-Ἀκούς! τριάντα δαίμονες μαζεύτηκαν, γιά νά μέ δείρουν! δέν ἦταν ἕνας καί δύο!

Στό κελλί του εἶχε ἔναν ξύλινο Σταυρό κρεμασμένο καί μπροστά του συνήθως προσευχόταν. Κάποτε, τήν ὥρα πού προσευχόταν, ἦρθε ἕνας διάβολος ἀπό τό παράθυρο, γιά νά πειράξη τόν Γέροντα.
Βλέπει ξαφνικά ὁ Γερο-Εὐλάγιος τόν Σταυρό νά ξεκρεμιέται μόνος του, νά πλησιάζη τόν διάβολο, καί νά ἐξαφανίζεται ἀμέσως ὁ ἔξω ἀπό ἐδῶ. Μετά εἶδε πάλι τόν Σταυρό μόνο του νά ξανακρεμιέται στήν θέση του.

Ἔτσι ἀγωνιζόταν ὁ Γερο-Εὐλόγιος μέχρι τά ἑκατόν ὀκτώ του χρόνια. Καί ἀφοῦ ὡρίμασε πιά πνευματικά καί ἔπρεπε νά ἀναχωρήση ἀπ’αὐτή τήν ζωή γιά τήν αἰώναι μέ τόν πνευματικό του πλοῦτο, ἔλαβε πληροφορία ἀπό τόν Θεό νά ἑτοιμασθῆ καί νά ἑτοιμάση καί τά Καλογέρια του, δίνοντας τίς τελευταῖες του συμβουλές μαζί μέ τήν εὐχή του:
-Ἐγώ, Καλογέρια μου, φεύγω πιά, πηγαίνω κοντά στόν Ἅγιο Ἀντώνιο. Ἀργότερα θά ἔρθετε κι ἐσεῖς ἐκεῖ κοντά, στόν Παράδεισο. Ἐσύ, Πάτερ Γεώργιε, θά ζήση ὀγδόντα χρόνια.
Ζήτησε μετά καί κοινώνησε καί ἀνεπαύθη ἐν Κυρίῳ ὁ εὐλογημένος τοῦ Θεοῦ Εὐλόγιος στίς 11-4-1948.

Ὁ Πατήρ Γεώργιος λοιπόν, ὅταν ἔκλεισε τά ὀγδόντα, ἔλεγε:
-Ἐφέτος θά πεθάνω· ἔτσι μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας.
Ὁ γιατρός βλέποντας τήν δυνατή κράση του, τοῦ ἔλεγε:
-Ἐσύ θά ζήσης ἄλλα τριάντα χρόνια.
Μόλις ἔκλεισε τά ὀγδόντα ὁ Πατήρ Γεώργιος, ἔκλεισε τά μάτια του, καί ὅλοι θαύμασαν!

Από το βιβλίο: Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, του Οσίου Παισίου του Αγιορείτου. Έκδοσις Ιερόν γυναικείον Ησυχαστήριον Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου – Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 1998

Η/Υ επιμέλεια Καταιρίνα Κατσούρη.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Θαυμαστά γεγονότα, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.