Ο ενάρετος Σωκράτης έλεγεν ότι το πολυτιμότερον και χρησιμώτερον εκ των πραγμάτων, όσα δύναται να αποκτήση κανείς επί της γης, είναι ο ειλικρινής και πιστός φίλος. Πολλάκις δε παρεκίνει τους μαθητάς τουνα προσπαθούν με την αρετήν των και τας καλάς των πράξεις να αποκτήσουν και να διατηρήσουν τον πολύτιμον αυτόν θησαυρόν.
Ο Σωκράτης ήτο εις εκ των μεγάλων εκείνων ανδρών, οι οποίοι δεν εδίδασκον μόνον, αλλά έπραττον και το αγαθόν, και δια τους οποίους ο Χριστός είπεν: «Εκείνος, ο οποίος θα διδάξη και θα εκτελέση όσα διδάσκει, αυτός θα ονομασθή μέγας».
Ο Σωκράτης επεσφράγιζε πάντοτε την διδασκαλίαν του με το παράδειγμά του και τα έργα του. Δι’ αυτό και την διδασκαλίαν του περί φιλίας απέδειξε δια της διαγωγής του. Διότι με τον ήρεμον και ευγενή χαρακτήρα του και με τας ωφελίμου συμβουλάς του κατώρθωσε να αποκτήση πολλούς φίλους.
Μεταξύ των άλλων συνεδέθη δια φιλίας και με τον νέον Αλκιβιάδην, δια να τον κάμη χρήσιμον εις την πατρίδα. Διότι δια του μέσου τούτου, της φιλίας, προσεπάθησε να διορθώση τα ελαττώματα της πολυτελείας, της υπερηφανείας, της δοξομανίας και της ασταθείας, τα οποία δυστυχώς εχαρακτήριζον τον βίον του ευφυούς και ζωηρού τούτου νέου των Αθηνών.
Όταν οι Αθηναίοι εξεστράτευσαν εις την Ποτίδαιαν, πόλιν της Μακεδονίας, έλαβε μέρος εις την εκστρατείαν αυτήν και ο Σωκράτης μετά του φίλου του Αλκιβιάδου.
Κατά την μάχην και οι δύο ηνδραγάθησαν, άλλ’ ο Αλκιβιάδης τραυματισθείς έπεσεν. Οι εχθροί θα τον ηχμαλώτιζον ή θα τον εφόνευον, αν ο Σωκράτης δεν διεκινδύνευε την ζωήν του, δια να σώση τον φίλον του.
Την ημέραν, κατά την οποίαν οι Στρατηγοί θα έδιδον τα βραβεία της ανδρείας εις τον αριστεύσαντα κατά την μάχην, πρώτος ο Σωκράτης ωμίλησεν υπέρ της ανδρείας του Αλκιβιάδου, δια να δοθούν εις τον νέον τούτον τα βραβεία, ο στέφανος και η πανοπλία, ενώ ταύτα ανήκον κυρίως εις τον Σωκράτην. Ούτος όμως επεθύμει με την βράβευσιν αυτήν να αυξήση την φιλοτιμίαν και τον ζήλον του Αλκιβιάδου δια τα καλά υπέρ της πατρίδος έργα. Ως αληθής φίλος, εθεώρει ότι η ευτυχία των φίλων αυτού είναι και ιδική του ευτυχία.
Αλλά και προς τον μαθητήν του Ξενοφώντα τα ίδια γενναία και φιλικά αισθήματα έδειξεν ο Σωκράτης.
Εις μίαν παρά το Δήλιον, πόλιν της Βοιωτίας, μάχην μεταξύ Αθηναίων και Βοιωτών έλαβε μέρος ο Σωκράτης με τον φίλον του Ξενοφώντα.
Όταν οι Αθηναίοι ενικήθησαν και ετράπησαν εις φυγήν, ο Ξενοφών έπεσεν από τον ίππον του και εκινδύνευσε να αιχμαλωτισθή ή να φονευθή. Άλλ’ ο Σωκράτης, αν και πεζός, ορμά δια να βοηθήση τον κινδυνεύοντα φίλον του. Τον αρπάζει επάνω εις τους ώμους του και, τρέχων δρομαίως, τον σώζει και τον φέρει μακράν των εχθρών.
(Κατά διασκευήν).
Από το Αναγνωστικό της ΣΤ’ τάξεως του Δημοτικού σχολείου.
Εν Αθήναις 1964
Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
