Ο Όσιος Πατήρ ημών Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης γεννήθηκε στην Αίγυπτο περί το 360 μ.Χ. από γονείς θεοφιλείς, και ήταν συγγενείς των Πατριαρχών Αλεξανδρείας, Θεοφίλου (385-412 μ.Χ.) και Κυρίλλου Α’ (412-444 μ.Χ.). Σε νεαρή ηλικία έλαβε μεγάλη και θαυμαστή θεολογική και φιλοσοφική γνώση. Στην αρχή εργάσθηκε ως διδάσκαλος και κατηχητής της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας. Επιζητώντας όμως την ησυχία, για να δύναται να ασχοληθεί με το έργο της ζωής του, την μελέτη των Αγίων Γραφών, αποσύρθηκε σε κάποιο μοναστήρι στο όρος Πηλούσιο, γι’ αυτό και έλαβε το όνομα Πηλουσιώτης. Αργότερα χειροτονείται Πρεσβύτερος και στη συνέχεια εκλέγεται ηγούμενος στο μοναστήρι του.
Το ευγενές και υπέροχο ήθος του, ο υποδειγματικός ασκητικός βίος και η τεράστια θεολογική κατάρτισή του συνετέλεσαν, ώστε ταχέως να αποκτήσει μεγάλο κύρος και φήμη, να αναδειχθεί κόσμημα της Εκκλησίας του Πηλουσίου, να καταστεί περίβλεπτος και να θεωρείται μοναδικός στις ερμηνείες χωρίων της Αγίας Γραφής.
Κατά την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο, που συνήλθε στην Έφεσο το έτος 431 μ.Χ. επί αυτοκράτορος Θεοδοσίου Β’ του μικρού (408-450 μ.Χ.), ο Άγιος αναφαίνεται με μεγάλη υπόληψη και σπουδαίο κύρος στην Εκκλησία. Έλεγχε με παρρησία τους αμαρτάνοντες, φώτιζε τους πάντες με τον θείο του λόγο, νουθετούσε τους άρχοντες, υποστήριζε τους κλονιζόμενους και ήταν η «μούσα της ημετέρας αυλής», όπως αποκαλούσε αυτόν ο ιερός Φώτιος. Συνέγραψε δε, αρκετές πραγματείες, ως και πλήθος επιστολών, από τις οποίες σώζονται πολλές, με τις οποίες νουθετούσε, συμβούλευε και συγχρόνως εξηγούσε τις θείες και σωτήριες Γραφές.
Ο Όσιος Ισίδωρος κοιμήθηκε ειρηνικά το έτος 440 μ.Χ.
Για περισσότερα σχετικά με το συναξάρι της ημέρας, πατήστε εδώ.
Υμνολογική εκλογή.
Απολυτίκιον Του Οσίου. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε. Γερασίμου.
Σοφία κοσμούμενος, παντοδαπεί ευκλεώς, τοις λόγοις εκόσμησας, την Εκκλησίαν Χριστού, Ισίδωρε Όσιε’ συ γαρ δι’ εγκρατείας, σεαυτόν εκκαθάρας, πράξει και θεωρία, διαλάμπεις εν κόσμω’ δι’ ων μυσταγωγούμεθα, Πάτερ τα κρείττονα.
Στολισμένος με κάθε έιδους σοφία, που η δόξα τη χαρακτήριζε, στόλισες με τους λόγους σου την εκκλησία του Χριστού, όσιε Ισίδωρε. Διότι αφού εκαθάρισες καλά τον εαυτό σου με την εγκράτεια, με την πράξη αλλά και τη θεωρία του Θεού, λάμπεις πέρα ως πέρα στον κόσμο. Με αυτές τις αρετές οδηγούμαστε στην αποκάλυψη των μυστηρίων του Θεού, που είναι ό,τι το καλύτερο για τη ζωή μας, πά΄τερ.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Κάθισμα του Αγίου. Ήχος γ’. θείας πίστεως.
Βίβλος γνώσεως διδασκαλίας, πλούτω πίστεως συντεταγμένη, τω πανάγνω ανεδείχθης εν Πνεύματι, ανακαλύπτων τα θεία τοις χρήζουσι, και την ζωήν θησαυρίζων τοις θέλουσι. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Αναδείχθηκες με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος για χάρη του πανάγνου Χριστού, βιβλίο της γνώσεως της διδασκαλίας του Θεού, που συντάχθηκες με τον πλούτο της πίστεως. Σε αυτή τη βίβλο όσοι έχουν ανάγκη ανακαλύπτουν τα θεία, και όσοι θέλουν αποκτούν τον θησαυρό της αληθινής ζωής.
Συναξάριον.
Τη Δ’ του αυτού μηνός (Φεβρουαρίου), μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Ισιδώ¬ρου του Πηλουσιώτου.
Στίχοι. Πηλουσιώτα, χαίρε, χαίρε, πολλά μοι,
Τον πηλόν εκδύς, και χαράς τυχών ξένης.
Εν δ’ Ισίδωρον έθεντο τετάρτη σήματι λυγρώ.
Χαιρε, χαίρε, πηλουσιώτα, διοτι απαλάχθηκες από τον πηλό και απολαμβάνεις την άγνωστη και παράδοξη χαρά του Θεού.
Κατά την Τετάρτη του μηνός τοποθέτησαν τον Ισίδωρο στο γίηνο μνήμα.
Τη αυτή ημέρα, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Νικολάου ομολογητού, του Στουδίτου.
Στίχοι. Έδοξε τω στήσαντι μέτρα τω βίω,
Και Νικόλαον εκμετρήσαι τον βίον.
Αυτός που τοποθέτησε τα μέτρα της ζωής του ανθρώπου, αποφάσισε να τελειώσει και ο Νικόλαος τη ζωή του.
Τη αυτή ημέρα, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Αβραμίου, Επισκόπου Αρβήλ της Περσίδος.
Στίχοι. Πώς τούτο φρικτόν τοις αθληταίς Κυρίου;
Έφασκε δεικνύς Αβράμιος το ξίφος.
Δείχνοντας ο Αβράμιος το ξίφος, έλεγε” πώς μπορεί (τούτο το ξίφος) να είναι φρικτό για τους αθλητές του Κυρίου?
Τη αυτή ημέρα, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του εν Ειρηνοπόλει, ενός των τριακοσίων δεκαοκτώ Αγίων Πατέρων, των εν Νικαία’ και μνήμη του Αγίου Μάρτυρος θεοκτίστου.
Στίχοι. Και Ιωάννης ορθοδοξίας χάριν,
Τους δυσσεβείς ήλεγχε συν παρρησία.
θείοις σκεπασθείς πίστεως θείας όπλοις,
Γυμνοί τράχηλον θεόκτιστος τω ξίφει.
Ο Ιωάννης χάριν της ορθοδοξίας έλεγχε με παρρησία τους δυσεβείς αιρετικούς.
Αφού σκεπάσθηκε με τα θεία όπλα της πίστεως ο Θεόκτιστος, γύμνωσε τον τράχηλό του για το ξίδος του μαρτυρίου.
Τη αυτή ημέρα, ο Όσιος και θαυματουργός Ιάσιμος εν ειρήνη τελειούται.
Στίχοι. Αλλ’ Ιασίμου και μόνη κωφή κόνις,
Νέμει νοσούσι την ιάσιμον χάριν.
Και η απλή σκόνη του Ιασίμου χαρίζει σε όσους είναι ασθενείς την χάρη της θεραπείας.
Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωσήφ ο Χαλεπλής, ο μαρτυρήσας εν έτει ,αχπς’ (1686), ξίφει τελειούται.
Στίχοι. Τέμνου Ιωσήφ, ανδρικώς δια ξίφους,
Και εκ θεού στέφανον άφθαρτον δέχου.
Με ανδρεία δέξου, Ιωσήφ, την τομή του ξίφους, και απόλαυσε από τον Θεό τον άφθαρτο στέφανο.
Ταϊς αυτών Αγίαις πρεσβείαις, ο θεός, ελέησον ημάς.
Αμήν.
Εξαποστειλάριον του Αγίου. Ήχος β’. Γυναίκες ακουτίσθητε.
Ιδρώσι της ασκήσεως, παθών την φλόγα έσβεσας, και απαθείας προς ύψος, αναδραμών θεοφόρε, τω του Χριστού νυν βήματι, παρέ¬στης αγαλλόμενος, υπέρ ημών δεόμενος, Ισίδωρε των τελούντων, την παναγίαν σου μνήμην.
Με τους ιδρώτες και τους κόπους της ασκήσεως έσβυσες την φλόγα των παθών! Αφού δε ανέβηκες στα ύψη της απαθείας, θεοφόρε, τώρα βρίσκεσαι πλάι στο βήμα του Χριστού, Ισίδωρε, και χαίρεσαι και πρεσβεύεις για όλους εμάς, που τελούμε την παναγία σου μνήμη.
Απόδοση, Ιωάννης Τρίτος.
Παράβαλε και:
04 Φεβρουαρίου, μνήμη και των ενδόξων Νεομαρτύρων: Ιωσήφ του Χαλεπλή και Οσιομάρτυρος Αντωνίου του Καρεώτου: Συναξάριον.
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (04 Φεβρουαρίου 1843) – Κώστα Δ. Παπαδημητρίου.
