Χθες πέρασα μια δύσκολη νύχτα! Γιατί πρέπει να την σκέφτομαι όλη ημέρα; Γιατί πρέπει να ανακυκλώνω το σκοτάδι και τους φόβους μου; Τι θα κερδίσω πέρα απο το να παίξω για ακόμη μια φορά το ρόλο του δυστυχισμένου και αδικημένου της ζωής, του κακόμοιρου που τίποτα δεν του πάει καλά;
Εως πότε θα μιλάω για το χθες αφήνοντας το παρόν να ζει χωρίς εμένα και το μέλλον να έρχεται χειρότερο, μια και θα χτίζεται στον φόβο και το άγχος; Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό που ζούμε σήμερα είναι εκείνο που σκεφτήκαμε εχθές.
Οπότε το πρωί που σηκώθηκα ευχαρίστησα τον Θεό για την δύσκολη νύχτα, και άρχισα να ζω την καινούργια ημέρα ως νέα ευκαιρία να κτίσω κάτι καλύτερο, για μένα τους άλλους, τον κόσμο.
Το σκοτάδι δεν φεύγει επειδή θα φωνάξουμε ή θα νευριάσουμε αλλά επειδή θα ανάψουμε το φως.
Ζούμε με χαρά, θετικότητα, δοξολογία και ευγνωμοσύνη παρέα με τα προβλήματα και τα τραύματα μας, διοτι αυτά ξέρετε δεν θα τελειώσουν ποτέ. Ε και τι θα κάνουμε; Θα περιμένουμε μια ζωή πότε θα λήξουν τα ατελείωτα προβλήματα μας για να χαρούμε και να ζήσουμε; Όχι βέβαια. Ξεκινάμε από σήμερα, ζούμε τώρα με δοξολογία και ευγνωμοσύνη.
Από σήμερα ζω την Ανάσταση κι ας είμαι ακόμη στο Σταυρό….
Μην μείνεις στο φόβο του χθες…. – π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος, – YouTube
