Πήγαμε και στον αββά Αλέξανδρο του Καλαμώνος, ο οποίος μας δέχτηκε και συνομιλώντας μας διηγήθηκε ότι μία ημέρα ήλθε ένας τεράστιος σε μέγεθος λέοντας και του έβγαλε άρτο και ρεβύθια βρεγμένα και του έδωσε να φάει. Ο λέοντας τον πλησίασε και άρχισε αν τρώει. Εγώ τον ρώτησα γιατί έδωσε στον λέοντα να φάει και μου είπε ότι του παρήγγειλε να μην αδικήσει άνθρωπο ή ζώο, αλλά να έρχεται εδώ να του δίνει τροφή. «Έχει τώρα επτά μήνες αφ’ ότου έρχεται δύο φορές την ημέρα και του δίνω τροφή».
Αφού αναχωρήσαμε εμείς μετά από ημέρες βρήκαμε πάλι τον γέροντα και τον ρωτήσαμε πως πάει ο λέοντας. Αυτός μας απάντησε: «Κακώς γιατί την προηγούμενη ημέρα ήλθε και είδα τα γένεια του ματωμένα και του είπα: «Γιατί με παράκουσες και έφαγες κρέας; Ευλογητός Κύριος, πλέον δεν σου δίνω τροφή των πατέρων, φύγε από εδώ». Όμως εκείνος δεν ήθελε να φύγει. Τότε εγώ πήρα ένα σχοινί, το δίπλωσα τριπλά και του έδωσα τρία χτυπήματα. Έτσι έφυγε.
Ένας φιλόχριστος μας διηγήθηκε για κάποιον ληστή, με το όνομα Κυριάκο, που λήστευε στα μέρη της Νικόπολης και ήταν τόσο απάνθρωπος, ώστε τον ονόμαζαν λύκο. Αυτός είχε και άλλους κλέφτες μαζί του Εβραίους και Σαμαρείτες. Μία ημέρα είχαν πάει κάποιοι χωρικοί στην Ιερουσαλήμ την Μεγάλη Εβδομάδα, για να βαπτίσουν τα παιδιά τους το Μεγάλο Σάββατο. Αφού τα βάπτισαν, πήραν τον δρόμο της επιστροφής. Όμως τους συνάντησαν οι ληστές, ενώ ο Κυριάκος έλειπε. Και οι μεν άνδρες διέφυγαν, αλλά συνέλαβαν τις γυναίκες, έριξαν κάτω τα νεοφώτιστα βρέφη και τις βίασαν. Φεύγοντας οι κλέφτες, συνάντησαν τον Κυριάκο και του είπαν όσα συνέβησαν. Παίρνοντας ο Κυριάκος αυτούς, επέστρεψε στον τόπο και βρήκε τα παιδιά πεταμένα κάτω και τις γυναίκες να κλαίνε. Τότε με το μαχαίρι το αποκεφάλισε τους Εβραίους που έκαναν τέτοια ντροπή. Άφησε τους άνδρες να πάρουν τα παιδιά, γιατί οι γυναίκες είχαν φθαρεί και δεν τολμούσαν να πιάσουν τα νεοφώτιστα και τους συνόδευσε μέχρι το χωριό τους.
Μετά από λίγο καιρό συνελήφθη ο αρχιληστής και κάθισε στην φυλακή δέκα χρόνια, κατά τα οποία κανείς από τους άρχοντες δεν τον καταδίκασε σε θάνατο, αλλά αντίθετα τον άφησαν. Και εκείνος έλεγε ότι χάρη στα παιδιά εκείνα λυτρώθηκε από τον πικρό θάνατο, γιατί πολλές φορές τα έβλεπε στα όνειρα να του λένε να μη φοβάται, γιατί θα απολογηθούν αυτά για εκείνον. Τον αρχιληστή αυτόν συνάντησα και εγώ στην μονή των Ευνούχων, όπου μόναζε και μου διηγήθηκε όλα αυτά και κατόπιν έγινε δόκιμος μοναχός.
Από το βιβλίο: Λειμωνάριον το παλαιόν – ιωάννου Μόσχου. Ητοι, Τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου. Διηγήματα των Οσίων πατέρων. βιβλίον ψυχωφελέστατον Ιωάννου Ευκρατά και Σωφρονίου του σοφιστού.
Εκδότης, Η Αγία Αννα, Φεβρουάριος 2005
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
