Ειρηνικά να υποφέρης τους πειρασμούς και ο Κύριος θα σε ανταμείψη.
ΚΥΡΙΕ και Θεέ μου, βλέπω πόσο μου είναι αναγκαία η υπομονή, γιατί υπάρχουν δυστυχώς πολλά που μας δοκιμάζουν σ’ αυτή τη ζωή. Ό,τι και αν κάμω για να κερδίσω την ειρήνη, πάλιν η ζωή μου δεν πρόκειται να μείνη χωρίς αγώνες σκληρούς και μόχθους.
-Δίκιο έχεις, παιδί μου, αλλά η θέλησίς μου είναι αυτή. Μη ζητάς λοιπόν απαλλαγή απ’ όλους γενικώς τους πειρασμούς και τις αντιδράσεις. Την ειρήνη θα την αποκτήσης δια μέσου πολλών αγώνων, αντιδράσεως και δοκιμασιών.
Αν όμως λες ότι δεν μπορείς να υποφέρης πολλές αντιθέσεις, πώς θα μπορέσης τότε να υποφέρης τις ταλαιπωρίες της ανταποδόσεως;
Από τα δύο κακά, πρέπει να προτιμήσης το μικρότερο. Για να μπορέσης να αποφύγης την αιώνια κόλασι, μάθε να υποφέρης χάριν του Θεού, με πραότητα τις ταλαιπωρίες της παρούσης ζωής.
Μήπως νομίζεις, παιδί μου, ότι οι άνθρωποι του κόσμου δεν υποφέρουν; Κανείς, ούτε αυτός ακόμη που φαίνεται να ζή μέσα στην άνεσι, δεν θα σου πη πως είναι απόλυτα ευτυχής.
Ίσως όμως σκεφθής ότι αυτοί έχουν πολλές απολαύσεις και κάνουν ό,τι θέλουν και έτσι δεν αισθάνονται πολύ το βάρος των κακών τους.
Ίσως να είναι έτσι τα πράγματα. Έστω ότι έχουν ό,τι επιθυμούν. Πόσο όμως νομίζεις ότι θα διαρκέση αυτό;
Κύτταξε! Σαν καπνός εξαφανίζονται πολλές φορές αυτοί που έχουν άφθονα τώρα όλα τα πρόσκαιρα αγαθά. Ούτε η ανάμνησις των απολαύσεων δεν μένει. Και όταν όμως ζουν μέσα στις απολαύσεις πάλι δεν δοκιμάζουν την ανάπαυσι γιατί οι απολαύσεις είναι πάντοτε ανακατεμένες με πίκρες, ανησυχίες και φόβους. Ό,τι προξενεί σ’ αυτούς χαρά, είναι συγχρόνως και πηγή λύπης και δοκιμασίας. Και είναι πράγματι δίκαιο η πίκρα κι η οδύνη να συνοδεύουν τις απολαύσεις της άτακτης ζωής.
Ώ, πόσο σύντομες, απατηλές, απρεπείς και ατιμωτικές είναι οι ηδονές τους!
Και όμως, κυλιούνται μέσα σ’ αυτές, σαν μεθυσμένοι και τυφλοί και σαν άλογα ζώα εγκαταλείπουν τις ψυχές τους στον αιώνιο θάνατο, μόνο και μόνο για την απόλαυσι μιας στιγμιαίας ηδονής!
Εσύ όμως, παιδί μου, μην παραδίδεσαι στις επιθυμίες σου και στις ορέξεις σου. Ζήτα τον Κύριο και «δώσει σοι παν ό,τι η καρδία σου επιθυμεί».
Με όπλο σου την προσευχή και τα καλά έργα, πολέμα τους
πειρασμούς και θ’ αποκτήσης την ατέλειωτη χαρά.
Αν επιθυμής την πραγματική και ατελεύτητη χαρά, πρέπει να αποχωρισθής από όλες τις ταπεινές απολαύσεις και να καταφρονήσης όλα τα κοσμικά αγαθά. Τότε θα απολαύσης τη χαρά της ευλογίας και παρηγοριά άφθονη.
Όσο δε περισσότερο αποφεύγεις τα αγαθά της κτίσεως τα πρόσκαιρα, τόσο γλυκύτερη και μεγαλύτερη παρηγοριά θα εύρης κοντά μου.
Δεν θα φθάσης βέβαια στο σημείο αυτό, χωρίς κόπους και θλίψεις και αγώνες σκληρούς.
Η καλά ριζωμένη κακή συνήθεια θα σου παρουσιάση εμπόδια μέχρις ότου την κατανικήσης και την στρέψεις προς το καλό.
Η σάρκα σου θα αντιστέκεται μέχρις ότου την καταδαμάση ο πνευματικός σου ζήλος.
Οι πειρασμοί θα σε περικυκλώνουν, συ όμως πρέπει να τους αποδιώκης με την θερμή προσευχή, και τις ωφέλιμες απασχολήσεις.
Από το βιβλίο: Η Μίμησις του Χριστού, του Κεμπησίου Θωμά. Νεοελληνική απόδοσις της εκδοθείσης το 1902 μεταφράσεως του Αβερκίου Λαμπίρη υπό την έγκρισιν και ευλογίαν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εκδόσεις ΦΩΣ
η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
