Συνταξιούχος ιερεύς από το Αίγιο διηγείται σε επιστολή του το παρακάτω θαυμαστό γεγονός:
Στα πρώτα μου χρόνια της ιερωσύνης διωρίσθηκα ως εφημέριος σ’ ένα χωριουδάκι του Αιγίου. Εκείνη την εποχή, το 1960, δεν υπήρχαν ψυγεία, ούτε γάλα παστεριωμένο, και η κάθε οικογένεια είχε τις κατσίκες της και τα πρόβατά της για να προμηθεύεται το γάλα για τις ανάγκες της.
Έτσι κι εγώ είχα μια κατσίκα πολύ γαλακτερή και, κάποιο πρωινό που την άρμεγα, πέρασε μια γειτόνισσα και, βλέποντας το δοχείο σχεδόν γεμάτο, μου λέγει: «Παπούλη, τώρα το έπιασε αυτό το γάλα η γίδα;».
Το βράδυ, χωρίς καμμιά αιτία, ο μαστός της κατσίκας γέμισε φουσκάλες μικρές και μεγάλες και ήτο αδύνατον να την αρμέξω. Το πλασματάκι του Θεού υπέφερε.
Το πρωί της άλλης ημέρας λέγω στην παπαδιά μου: «Χθές που άρμεγα την κατσίκα επέρασε η Φανή η γειτόνισσα και είπε αυτό κι αυτό». Αμέσως καταλάβαμε ότι είχε ματιάσει την κατσίκα με τον λόγο που είπε.
Τότε εγώ παίρνω το επιτραχήλι, το Ευχολόγιο και τον Τίμιο Σταυρό και, όπως ήταν στην αυλή του σπιτιού μας, άρχισα να διαβάζω τις ευχές του Αγίου Μοδέστου.
Η κατσίκα ήτο μακρυά μου περίπου ένα μέτρο και, όταν άρχισα να διαβάζω την ευχή της βασκανίας, εξεκίνησε η κατσίκα από μόνη της και ήλθε και στάθηκε κάτω από το επιτραχήλι. Έμεινε εκεί χωρίς να κινηθή, έως ότου ετελείωσα το διάβασμα.
Την άλλη ημέρα όλες οι φουσκάλες είχαν ξεραθεί και ο μαστός της είχε θεραπευθεί.
ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων. Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
