«ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΖΑΜΕ (από το Λονδίνο), μέσα στο αεροπλάνο, εγώ θυμήθηκα το περιστατικό, που είχα με την κριτική που έκανα, και είπα από μέσα μου: “Τόσο ωραία που περάσαμε κι έκαμα εκείνο το λάθος. Ήταν ενοχική συνείδηση, ένας εγωϊσμός ήταν πάλι αυτό. Γυρίζει και μου λέει: “Διάκο, γιατί σκέφτεσαι έτσι; Εγώ δεν είχα εξωτερικεύσει τίποτε. “Περάσαμε ίσα ωραία, όπως και στην Ρωσία. Ίσα ωραία, ούτε πιο πάνω, ούτε πιο κάτω, ούτε πιο ψηλά, ούτε πιο χαμηλά. Του λέω: “Ίσα ωραία, Γέροντα;. “Ναι, μου λέει, ίσα ωραία με την Ρωσία, που είχε και τόσα άγια λείψανα. Ενώ εγώ αισθανόμουν μια κρυάδα στην Αγγλία, εκείνος πέρασε τόσον ωραία και με την τίγρι και με τον Γερο- Σωφρόνιο και με τ’ αγάλματα και με το Μουσείο της Μαντάμ Τυσσώ. Αυτός ο άνθρωπος μπορούσε να βρίσκει χάρι από παντού. Και ξαναείπε: “Περάσαμε ίσα ωραία. Έκαμα τον σταυρό μου, έκαμε κι αυτός τον σταυρό του.
Ήμουν σε συνεχή έκπληξη, διότι ήξερε αυτά που σκεπτόσουν, σου απαντούσε σ ’αυτά που σε προβλημάτιζαν, σε διόρθωνε για τους λογισμούς, που περνούσαν από το μυαλό σου. Το “οφθαλμός, ος τα πανθ’ ορά, το έζησα με τον πατέρα Ευμένιο. Ένοιωθες ότι αυτός είναι μέσα σου.» [1]
Βαθμοί εδάφους 15°C
«ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ είπε στα αγγλικά η αεροσυνοδός σε πόσα λεπτά θα φθάναμε στο αεροδρόμιο των Αθηνών, ότι ο καιρός είναι αίθριος και οι βαθμοί εδάφους 25°C. Ρωτάει ο Γερο-Ευμένιος: “Τι λέει;. “΄΄Ότι ο καιρός είναι αίθριος, του είπα. “Ψέματα λέει ή δεν την έχουν ενημερώσει καλά. “Καλά, λέω, “κι εσύ που το ξέρεις; Αυτή είναι η δουλειά της. Το είπα κάπως θυμωμένα. “Όχι, διάκο μου, μη θυμώνεις, λέει. “΄Ο Θεός ζητά απλότητα, ταπείνωση και πραότητα. Όχι, διάκο μου, άκουσε. Οι βαθμοί εδάφους είναι 15°C κι εκεί που θα κατεβούμε, δεν είναι αίθριος ο καιρός, έχει αέρα και βροχή και θα φέρνει και θα παίρνει το αεροπλάνο ο βοριάς. Του λέω: “Θα δούμε. “Θα δούμε, θα δούμε, μου λέει και ο Γερο-Ευμένιος.
Πράγματι, μόλις κατέβηκε το αεροπλάνο μέσα από τα νέφη, σκοτεινιά, βροχή, αέρας βοριάς να παίρνει και να φέρνει το αεροπλάνο κι όλοι έκαναν “Α, α, α και αναστεναγμούς, επιφωνήματα φόβου. Ό Γερο-Ευμένιος κι έγω να έχουμε λυθεί στα γέλια. Λυμένοι στα γέλια, “χα, χα, χα, διότι κατάλαβα τι είχε συμβεί, ότι έπιασαν οι κεραίες του. Αυτός κατάλαβε ότι κατάλαβα και να γελάμε και οι δύο, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ή αεροσυνοδός λέει στα αγγλικά: “Έχουμε μιά ξαφνική αναστάτωση. Βαθμοί εδάφους 15°C. Εκεί πιά δεν μπορούσα να κρατηθώ από τα γέλια. “Τι είπε, τι είπε; μου λέει. “Δεν μπορώ να σου πω, λέω. “Τι είπε, τι είπε; ξαναρωτάει. “Βαθμοί εδάφους 15°C, του λέω.
Κατεβήκαμε, λοιπόν, μέσα στην βροχή και υπό βροχήν φτάσαμε στο Λεπροκομείο.» [Νεόφυτος, Μητροπολίτης Μόρφου]
Ταξίδι στην Ρωσία – Εικόνες σε όλους
«ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΗΝ Ρωσία με άλλους Χριστιανούς και μερικά πνευματικά του τέκνα. Στην κεντρική πλατεία της Μόσχας, που την ονόμαζαν “κόκκινη, πλησίασαν τον Παππούλη μας μια ομάδα γυναικών ελευθερίων ηθών. Ήρθαν κοντά στα λεωφορεία μας. Ό Γέροντας, τότε, άρχισε να τους δίνει εικόνες. Νομίσαμε ότι δεν αντιλαμβανόταν περί τίνος επρόκειτο. Εκείνος χαμογελούσε χαρούμενος, έδινε σε όλες εικόνες και έλεγε: “Ξέρω εγώ, ξέρω εγώ. Μιά γυναίκα πέρασε το χέρι της στο μπράτσο ενός νεαρού της παρέας.
Αμέσως ο Γέροντας, με άπειρη ευγένεια και χάρι, με πρόσωπο γελαστό, πήρε το άλλο μπράτσο του παιδιού στο δικό του και της λέει, με αφάνταστη τρυφερότητα: “Αυτός είναι δικός μας. Διέσωσε την ευγένεια, το έλεος, αλλά και την καθαρότητα και, συγχρόνως, κοίταζε με καθαρό όμμα όλη την κτίση.» [π. Ευάγγελος Παπανικολάου]
Από το βιβλίο: Πατήρ Ευμένιος. Ο κρυφός άγιος της εποχής μας. Μοναχού Σίμωνος.
Αθήνα, 2009
