Στις 8 Ιανουαρίου του 2014, με πανηγυρική τελετή, η Ελλάς ανέλαβε επί ένα εξάμηνο την εναλλασσόμενη προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Ο πρωθυπουργός και οι Ελληνες υπουργοί θα προεδρεύουν ως συντονιστές σε συσκέψεις των ομολόγων τους από τα 28 κράτη-μέλη της Ε.Ε. Η προεδρία αυτή συνοδεύεται από μια σειρά δημοσιευμάτων του διεθνούς Τύπου που αμφισβητούν την πολιτική και οικονομική σταθερότητά μας. Εισερχόμεθα, εξάλλου, σε μια περίοδο έντονης αμφισβήτησης του ευρωπαϊκού εγχειρήματος από τους πολίτες της γηραιάς ηπείρου. Πριν καταθέσω τις προτάσεις μου για τις προτεραιότητες που πρέπει να θέσει η ελληνική κυβέρνηση, κρίνω σκόπιμο να θυμίσω και τις γεωπολιτικές αλλαγές στον ευρύτερο ορίζοντα, όπως τις καταγράφει ο αμερικανικός ιδιωτικός οργανισμός διεθνών αναλύσεων και προβλέψεων STRATFOR:
– Βελτίωση των μέχρι τώρα τεταμένων σχέσεων ΗΠΑ και Ιράν.
– Εντυπωσιακή άνοδος των εθνικιστικών και εξτρεμιστικών κινημάτων και κομμάτων στην Ευρώπη, κάτι που θα φανεί οπωσδήποτε στις ευρωεκλογές του Μαΐου .
– Ρωσία και Γερμανία θα βρίσκονται σε διαρκή κατάσταση διαπραγμάτευσης-ανταγωνισμού για την αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης.
– Η Κίνα θα αναδειχθεί σε ακόμη ισχυρότερο παράγοντα στη διεθνή σκηνή.
– Η Τουρκία και η Ινδία θα δοκιμαστούν από εσωτερική πολιτική και οικονομική αναταραχή.
Τι πρέπει και τι μπορεί να επιδιώξει η χώρα μας, ώστε να προωθήσει τα εθνικά συμφέροντά της με τρόπο συνάδοντα προς τον ευρωπαϊκό ρόλο της;
Πρώτον, μπορούμε να προωθήσουμε την έννοια της ευρωπαϊκής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και να ζητήσουμε από τους εταίρους μας να πιέσουν την Τουρκία να αποδεχθεί τις ρυθμίσεις του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης για τη χάραξη ΑΟΖ. Δεν αυταπατώμαι ότι θα λυθούν αυτομάτως τα ελληνοτουρκικά προβλήματα, αλλά μια Τουρκία που ταλαιπωρείται από εσωτερική περιδίνηση και από απώλεια συμμάχων, θα είναι πιο επιδεκτική συμμορφώσεως.
Δεύτερον, να αξιοποιήσουμε την -όση υπάρχει ακόμη- ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, για να δώσουμε στην Αλβανία και στα Σκόπια σαφή μηνύματα: Οτι η προσέγγισή τους προς τους θεσμούς και τα ταμεία της Ε.Ε. περνά μέσα από τον σεβασμό των δικαιωμάτων των ελληνικών μειονοτήτων στις δύο χώρες και από τον σεβασμό της ελληνικής Ιστορίας και πολιτιστικής κληρονομιάς.
Τρίτον, να βοηθήσουμε την Ευρώπη να κατανοήσει ότι τα ομοσπονδιακά (φεντεραλιστικά) οράματα ανήκουν στο παρελθόν και η Ενωση θα προχωρήσει μόνο ως μια χαλαρή συνομοσπονδία εθνικών κρατών, τα οποία παραχωρούν μικρό μέρος της κυριαρχίας τους και δεν θέλουν να καταντήσουν νομαρχίες των Βρυξελλών ή του Βερολίνου. Το έθνος ως αξία και το εθνικό κράτος ως παράγων της διεθνούς ισορροπίας επιβίωσαν και θα επιβιώσουν επί μακρόν, παρά τις αντίθετες προβλέψεις των νεοφιλελεύθερων και μαρξιστών οπαδών του διεθνισμού. Οταν οι Σκώτοι και οι Καταλανοί ετοιμάζουν δημοψηφίσματα για την πιθανή απόσχισή τους από τη Βρετανία και την Ισπανία αντιστοίχως, είναι αστείο να μιλούμε για υπερεθνικές οντότητες. Κάθε λαός επιμένει, και ορθώς, στην εθνική του ταυτότητα και κυριαρχία.
Τέταρτον, να μιλήσουμε για τους τομείς που ταιριάζουν περισσότερο στην Ιστορία μας και την παράδοσή μας. Δηλαδή την Παιδεία και τον Πολιτισμό. Η Ελλάς να επαναφέρει στο ευρωπαϊκό τραπέζι τη συζήτηση για την αναγνώριση των χριστιανικών ριζών της Ευρώπης, τονίζοντας ότι μόνο οι δύο ολοκληρωτισμοί, ο ναζισμός και ο λενινισμός-σταλινισμός τις εδίωξαν και τις αμφισβήτησαν με πάθος. Η εμπέδωση της δημοκρατίας και η καταπολέμηση των πάσης φύσεως ακροτήτων θα βασιστεί μόνο στα πραγματικά θεμέλια της Ευρώπης, που είναι η αρχαία ελληνική γραμματεία, το βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο και η χριστιανική κληρονομιά.
Πέμπτον, να πιέσουμε για μεγαλύτερη ευρωπαϊκή συνεργασία στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης και της φύλαξης των συνόρων μας.
Η ευρωπαϊκή Ελλάδα ας δημιουργήσει μια πιο ελληνική Ευρώπη!
