Στην εντατική από…ψύξη – Φώτη Μιχαήλ, ιατρού (αφίγημα).

Ο Θανάσης ήταν ολιγόλογος στο τηλεφώνημά του αλλά σαφής: «Γιατρέ μου, κανόνισε για το βράδυ, τι ώρα θα με δεις , γιατί πούντιασα και δε λέω να συνέλθω». Ήρθε παρέα με τον κουνιάδο του, τον Πρόδρομο. Στα νιάτα τους δέν τα πήγαιναν και τόσο καλά, αλλά τελευταία είναι μέλι γάλα. Αχ αυτά τα κληρονομικά!

-Καλώς τους. Τι κάνεις Πρόδρομε; Πως τα πας μετά την επέμβαση;
– Δόξα τω Θεώ, μια χαρά! Τι ήταν κι αυτό που πέρασα! Τέτοιους πόνους ούτε στον εχθρό μου. Τώρα, γιατρέ μου, δες τι θα κάνουμε με τον Θανάση, γιατί θαρρώ πως έχει τα ίδια μαράζια με μένα: Πονάει κι αυτός , όπως πονούσα στην μέση κι εγώ.

-Θανάση, σ’ ακούω. Τι σε φέρνει εδώ απόψε; Τι ακριβώς έπαθες;
– Γιατρέ μου, με ξέρεις χρόνια. Με κρυολογήματα σπάνια σου έρχομαι. Τα περνάω, σχεδόν όλα, στο πόδι. Είναι όμως, τρεις μέρες τώρα, που άρπαξα ένα κρύωμα και δεν λέει να με αφήσει. Κατάλαβα εγώ που την άρπαξα, αλλά ας όψεται η γυναίκα μου: Μες στο καταχείμωνο, ντε και καλά, να ασπρίσουμε την κουζίνα! Βρίσκεις, όμως, άκρη μ’ αυτές; Τέλος πάντων.
– Πως μπήκε το κρυολόγημα,Θανάση; Με ρίγη, με πυρετό; Έκανες και βήχα;
– Ούτε πυρετό έκανα ούτε βήχα. Άσε που εγώ έχω να κάνω πυρετό από παιδί.
– Τον λαιμό σου πως τον αισθάνεσαι; Πονάει καθόλου; Η μύτη σου τρέχει;

– Σ’ αυτό το κρύωμα, γιατρέ μου, ούτε πονόλαιμο έχω ούτε συνάχι. Και πιάνοντας με την παλάμη του ολόκληρο τον θώρακα μπροστά, συμπληρώνει: Αυτό, που κυρίως με ταλαιπωρεί, είναι ένας πόνος· να εδώ στο στήθος. Καθαρή ψύξη δηλαδή.
– Πότε πονάς πιο πολύ; Όταν κάθεσαι η όταν βαδίζεις;
– Όταν κάθομαι, τα πράγματα είναι μάλλον καλύτερα. Τα ζόρια είναι στο βάδισμα. Μόλις, όμως, σταματάω, σε λίγα λεπτά υποχωρεί. Γερό κρύωμα σου λέω. Τέτοια ψύξη δεν ξαναπέρασα!
– Πως είναι αυτός ο πόνος ,Θανάση; Σαν σφίξιμο; Σαν μαχαιριά; Σαν κάψιμο;
– Τον νοιώθω σαν να σφίγγεται το στήθος μου δυνατά, λες και με βάζουνε σε μόρσα. Μερικές φορές τον αισθάνομαι σαν ένα πλάκωμα-κάψιμο, που απλώνεται σε ολόκληρο το στήθος, και φτάνει και με πνίγει ψηλά μέχρι τον λαιμό. Προχθές, που κατάλαβα αυτόν τον πόνο για πρώτη φορά, θυμάμαι ότι είχε ξεκινήσει από το στομάχι. Ήταν ένας πόνος τόσο δυνατός, που δεν νομίζω να ξαναπόνεσα έτσι άλλη φορά στην ζωή μου. Σίγουρα όμως, θα ήταν από την πίτα που μας έφερε η συμπεθέρα. Είχε τόση νοστιμιά που δεν κατάλαβα πως έφαγα πέντε ολόκληρα κομμάτια! Ευτυχώς που είχαμε στο σπίτι ζαντάκ. Πήρα ένα, και σε είκοσι λεπτά περίπου σταμάτησε μαχαίρι.
– Πονάς μονάχα στο στήθος η πάει ο πόνος κι αλλού;
– Συνήθως πονάω μπροστά. Μερικές φορές όμως, πονάω ταυτόχρονα και πίσω, ανάμεσα στις ωμοπλάτες. Χθες, ανεβαίνοντας την μικρή ανηφορίτσα για το καπή, σαν να με πόνεσε και στα μπράτσα, από μέσα μεριά. Ε, τώρα, ξέρεις εσύ. Άμα κρυώσει ο άνθρωπος, πονάει παντού!
– Ίδρωσες καθόλου, Θανάση;
– Αν ίδρωσα λέει! Γίνεται κρυολόγημα χωρίς ιδρώτα; Πιο πολύ όμως, είχα ιδρώσει προχθές, όταν με έπιασε ο πόνος για πρώτη φορά.Τότε θυμάμαι ότι χαλάστηκα και λιγάκι. Πολύ περίεργη η γρίπη η φετινή, γιατρέ μου! Ώρες-ώρες περνάει από το μυαλό μου ότι με μάτιασαν άγρια. Σχωρέθηκε και η θεια η Γιωργίτσα, όπως ξέρεις, και άντε τώρα να βρεις άνθρωπο να σε ξεματιάσει.

– Θανάση, άσε τα κρυώματα και τα ξεματιάσματα κατά μέρος, και πέρασε, σε παρακαλώ, στο εξεταστήριο να σε δω.
– Τι καλώδια είναι αυτά, γιατρέ μου; Τι θα μου κάνεις; Θα πονέσω;
– Ε, όχι και να πονέσεις! Καρδιογράφημα θα κάνουμε!
– Τελείωσες, γιατρέ μου; Τι δείχνει το χαρτί; Σαν ανήσυχο σε βλέπω.
– Μην ταράζεσαι,Θανάση. Να, ένα προβληματάκι μας προέκυψε με την καρδούλα σου. Θα πάνε, όμως, όλα κατ’ ευχήν. Μη φοβάσαι.
– Καλά λένε: Άμα βγει ο άνθρωπος στην σύνταξη, όλα τότε παρουσιάζονται. Κι εγώ που νόμιζα ότι ο πόνος μου ήτανε από ψύξη! Και τώρα τι κάνουμε, γιατρέ μου;
– Τώρα πιές πρώτα αυτό το χάπι, βάλε μετά και τούτο κάτω από την γλώσσα, κι εγώ θα κανονίσω να έρθει αμέσως ασθενοφόρο να σε παραλάβει.

Το εμφραγμα, Θανασάκη μου, δεν είναι για το σπίτι. Χρειάζεται οπωσδήποτε νοσηλεία σε νοσοκομείο.

Η/Υ ΠΗΓΗ:
Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου.

Κατηγορίες: Λογοτεχνικά, Υγεία – επιστήμη - περιβάλλον. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.