Ο τους αλιείς προελόμενος Ιησούς, και αυτός σαγηνεύει και τόπους εκ τόπων αμείβει. Τίνος ένεκεν; Ου μόνον ίνα κερδάνη πλείονας των φιλοθέων δια της επιφοιτήσεως, άλλ’, έμοιγε δοκεί, ίνα και τόπους αγιάση πλείονας. Γίνεται τοις Ιουδαίοις ως Ιουδαίος, ίνα Ιουδαίους κερδάνη: τοις υπό νόμον ως υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση: τοις ασθενέσιν ως ασθενής, ίνα τους ασθενείς σώση. Γίνεται πάντα πάσιν, ίνα τους πάντας κερδάνη. Τί δε λέγω, τοις πάσι πάντα; Ο μηδέ Παύλος περί εαυτού ηνέσχετο ειπείν, τούτο ευρίσκω τον Σωτήρα πάσχοντα. Ου γαρ Ιουδαίος γίνεται μόνον, ουδ’ όσα των ατόπων και μοχθηρών ονομάτων εις εαυτόν αναδέχεται, αλλά και ο τούτων πάντων ατοπώτερον και αυτοαμαρτία και αυτοκατάρα: ουκ έστι μεν, ακούει δε. Πώς γαρ αμαρτία, ο και ημάς της αμαρτίας ελευθερών; Πώς δε κατάρα, ο εξαγοράζων ημάς εκ της κατάρας του νόμου; Άλλ’ ίνα και μέχρι τούτων το ταπεινόν επιδείξηται, τυπών ημάς εις ταπείνωσιν την ύψους πρόξενον…
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
ΛΟΓΟΣ ΛΖ’
ΕΙΣ ΤΟ ΡΗΤΟΝ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ «ΟΤΕ ΕΤΕΛΕΣΕΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ
ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥΤΟΥΣ…» ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ
Ο Ιησούς, ο οποίος εδιάλεξε τους ψαράδες, ψαρεύει και ο ίδιος και μεταβαίνει από τόπου εις τόπον. Δια ποίον λόγον; Όχι μόνον δια να κερδίση όσον το δυνατόν περισσοτέρους φίλους του Θεού με την μετάβασίν του εις τους τόπους των, αλλά, όπως νομίζω εγώ, δια να αγιάση και περισσοτέρους τόπους. Προς χάριν των Ιουδαίων γίνεται όπως οι Ιουδαίοι, δια να κερδίση τους Ιουδαίους. Προς χάριν εκείνων οι οποίοι ευρίσκονται υπό τον νόμον, γίνεται ως υπό τον νόμον, δια να εξαγοράση τους υπό τον νόμον. Προς χάριν των ασθενών γίνεται ως ασθενής, δια να σώση τους ασθενείς. Γίνεται τα πάντα δια τους πάντας, δια να κερδίση τους πάντας. Τί δε λέγω τα πάντα δια τους πάντας; Εκείνο το οποίον ούτε ο ίδιος ο Παύλος δεν ηνείχετο να το είπη δια τον εαυτόν του, βλέπω να το παθαίνη ο Σωτήρ. Διότι δεν γίνεται μόνον Ιουδαίος και ούτε δέχεται μόνον τόσα αταίριαστα και πονηρά ονόματα εις τον εαυτόν του, αλλά δέχεται ακόμη και το πιο αταίριαστον από όλα αυτά, το όνομα «αυτοαμαρτία» και «αυτοκατάρα». Και δεν είναι μεν κάτι τέτοιο, αλλά ονομάζεται. Διότι πώς είναι δυνατόν να είναι αμαρτία, εκείνος ο οποίος μας ελευθερώνει από την αμαρτίαν; Πώς δε είναι δυνατόν να είναι κατάρα, εκείνος ο οποίος μας εξαγοράζει από την κατάρα του νόμου; Το λέγει όμως αυτό δια να δείξη μέχρι ποίου σημείου φθάνει η ταπείνωσίς του και να δώση δι’ ημάς υπόδειγμα δια την ταπείνωσιν η οποία προκαλεί την ανάβασιν εις τα υψηλά…
