«Σημερα, παιδιά, έχουμε κίνηση στο Αιγαίο». Αυτόν τον λακωνικό λόγο είπε ο Σμηναγός Κωστας Ηλιάκης, προς το συνεργείο που έκανε την τελευταία μηχανική επιθεώρηση του αεροσκάφους του. Με ταχύτητα κατευθύνθηκε προς το αγαπημένο του F16. Αρχισε η διαδικασία της προετοιμασίας για την απογείωση.
Ο εξονυχιστικός έλεγχος του συνεργείου τελείωσε. Ο υπεύθυνος υπαξιωματικός έκαμε την τελευταία σχολαστική επιθεώρηση. « Εδεσε τον πιλότο», κατέβηκε από το αεροσκάφος και η μηχανή άναψε για την απογείωση. Αντάλλαξαν ο υπαξιωματικός με τον Σμηναγό πιλότο τον καθιερωμένο στρατιωτικό χαιρετισμό. Βγήκε από το τούνελ και… σε δευτερόλεπτα… απογείωση…
«Σημερα, παιδιά, στο Αιγαίο έχουμε κίνηση». Ο σοβαρός αυτός λόγος του Σμηναγού-πιλότου καρφώθηκε στη σκέψη του υπεύθυνου υπαξιωματικού του συνεργείου. Του κατατρώγει τα σωθικά. Μηπως τυχόν κάτι του ξέφυγε από τον πολύπλοκο μηχανικό έλεγχο και δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα στην αποστολή του. Η συνείδησή του όμως τον καθησυχάζει, ότι έκανε το καλύτερο που μπορούσε. Τωρα στα χέρια του Θεού.
Ευχή και προσευχή όλων είναι να επιστρέψει ο πιλότος χαρούμενος μαζί με το αγαπημένο του αεροσκάφος, όπως και στις προηγούμενες αποστολές. Να αναχαιτισθούν και να απομακρυνθούν τα Τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη από τον Ελληνικό εναέριο χώρο…
Ο χρόνος κυλά ταχύτατα… Τα ραντάρ, όλοι και όλα σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα. Σε λίγο σωστή αερομαχία πάνω από την θάλασσα της Καρπάθου. Κινήσεις, ελιγμοί, ταχύτατες ενέργειες απωθήσεως.
…Δεν μπορεί να ανεχθεί ο Ελληνας Αξιωματικός πιλότος, με τέτοιο προκλητικό τρόπο, να παραβιάζεται ο Ελληνικός εναέριος χώρος. Θα κάνει ο,τι και σε προηγούμενες αποστολές του… Τελικώς δέχεται το μοιραίο χτύπημα από το τουρκικό αεροσκάφος. Πεφτουν τα αεροπλάνα στη θάλασσα… Ο Κωστας Ηλιάκης θα μείνει για πάντα μαζί με το αγαπημένο του αεροσκάφος στη θάλασσα της Καρπάθου.
Ο καλός υπαξιωματικός που τον αποχαιρέτησε τελευταίος, περιμένει… Περιμένει να επιστρέψει ο Σμηναγός-πιλότος του, χαρούμενος όπως και από προηγούμενες επιτυχημένες αποστολές αναχαιτίσεως και περιπολίας στο Αιγαίο. Να επιθεωρήσει το αεροσκάφος. Να κάμει την συντήρηση που επιβάλλεται, για να είναι έτοιμο για άλλες αποστολές.
Ομως κάποια είδηση κυκλοφορεί… Δεν θέλει να την πιστέψει… Φεύγει από τα πηγαδάκια των αξιωματικών και των υπαξιωματικών, που σκεπτικοί και με σκυθρωπά πρόσωπα προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς συνέβη… Τρέχει στο γνωστό τούνελ της απογειώσεως, εκεί που για τελευταία φορά αποχαιρετήθηκαν. Στύλωσε το βλέμμα του ερευνητικά στο βάθος του ουρανού. Περιμένει να ακουστεί ο γνωστός θόρυβος της μηχανής του αεροσκάφους. Να τον δει να προσγειώνεται. Να κατεβαίνει χαμογελαστός, όπως συνήθιζε να το κάνει όταν, ικανοποιημένος, επέστρεφε από τις διάφορες αποστολές του.
Περιμένει… Περιμένει… Αλλά… Σε λίγο ενημερώνεται επίσημα για όλα όσα συνέβησαν… Ο καλός του αξιωματικός Σμηναγός Κωστας Ηλιάκης δεν θα επιστρέψει πλέον κοντά τους. Θα μείνει για πάντα στο βυθό της θάλασσας της Καρπάθου, συντροφιά με τα κοράλια, αντί για γλάστρες με λουλούδια.
Εκρυψε το πρόσωπό του στα δύο του χέρια και άρχισε να κλαίει γοερά… Ηταν ο τελευταίος που τον αποχαιρέτησε κατά την απογείωσή του. Ηθελε να είναι και πάλι ο πρώτος που θα τον υποδεχόταν χαρούμενος, για να τον χαιρετήσει κατά την προσγείωσή του…
……………………………………………………………………
Στο Κοιμητήριο του Αγίου Λουκά Χανίων μια πλάκα μαρμάρινη και επάνω της δυο φτερούγες σκαλισμένες στο μάρμαρο, υπάρχουν χαραγμένα λίγα λόγια, ζωντανή μαρτυρία και υποθήκη για όλους τούς Νεοέλληνες.
«Κωστας Ηλιάκης
Σμηναγός
15.8.1970 – 23.5.2006
Το μνημείο τούτο την δόξα περικλείει του τιμημένου Σμηναγού Κωστα Ηλιάκη. Η Κρήτη τον γέννησε, της Καρπάθου η θάλασσα για πάντα τον δέχτηκε. Ηρωϊκά έπεσε με το αεροσκάφος F16 από Τουρκικό Μαχητικό χτυπημένος. Την ελπίδα της πολεμικής Αεροπορίας θρηνούν οι δικοί του και η πόλη μας».
Αλλά και η Καρπαθος ανήγειρε ανάλογο μνημείο, για να υπενθυμίζει στις μετέπειτα γενεές τη θυσία του γενναίου πιλότου Ηλιάκη.
«Τιμή σ’ όσους στη ζωη τους
έταξαν να φυλάνε Θερμοπύλες»
Γρηγόριος Ν. Μενοικιώτης
†ΚΩΣΤΑΣ ΗΛΙΑΚΗΣ
Σμηναγός
15.8.1970 — 23.5.2006
( Επεσε μαχόμενος χτυπημένος από Τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος στη θάλασσα της Καρπάθου, στην προσπάθειά του να το αναχαιτίσει και να το απομακρύνει από τον Ελληνικό εναέριο χώρο).
Μου έλεγες•
Λευτεριά…
στούς ανέμους ζητάω.
Εχω πάψει να είμαι θνητός.
Ανεβαίνω ψηλά
κι αγαπάω
δίχως σώμα,
χρυσός αετός
και χωρίς φτερά.
Δεν φοβάμαι το γαλάζιο,
ζεστή αγκαλιά.
Στα ψηλά βουνά
Να κοιμάμαι.
Στο Αιγαίο να στέλνω φιλιά.
(Οι στίχοι αυτοί είναι χαραγμένοι επάνω στον τάφο του, στο Κοιμητήριο του Αγίου Λουκά Χανίων).
Από το περιοδικό: “Η δράση μας”, τεύχος Μαϊου 2008.
