Διήγηση του Παναγιώτου Ματρατζή του Νικολάου, κατοίκου Βέροιας, οδός Μοράβια 10, συνταξιούχου Αστυνομικού:
«Το 1962, τον Μάρτιο μήνα υπηρετούσα στο νησί Γυάρο, απέναντι από την Σύρο, στις φυλακές για εγκληματίες. “Ένα Σάββατο, ενώ κοιμόμουν στον θάλαμο μόνος μου, κατά τα ξημερώματα μου παρουσιάσθηκε στον ύπνο η κεκοιμημένη μητέρα μου που ήταν πολύ πιστή, και όλος ο θάλαμος έλαμψε από φως. Μου είπε: “Ζω, δεν πέθανα”, ενώ είχε πεθάνει το 1958. Συνέχισε: “Να πας στον πέμπτο όρμο. (Πρόκειται για λόφους που συγκλίνουν στην θάλασσα, όπως στο Άγιον Όρος.)
Εκεί είναι παραχωμένη (θαμμένη) η εικόνα της Παναγίας.1 Θα βρεις μία μαρμάρινη πλάκα άσπρη. Θα σε οδηγήσω εγώ από που θα πας. Να πάρης την εικόνα”. Μου έδειξε την τοποθεσία και την πλάκα. Αλλά πως να πάω εκεί;
Σημείωση :1.
»Το πρωί πήγαμε να βάλουμε μπρος το καΐκι για να κάνουμε περιπολία γύρω από το νησί. “Όμως δεν έπαιρνε μπροστά. Εγώ τους ανέφερα το όνειρο και τους είπα ότι πρέπει να πάω στον πέμπτο όρμο.
»Ξεκίνησα μόνος μου. Αισθανόμουν σαν να με ωδηγούσε μία αόρατη δύναμη. Προχώρησα πενήντα μέτρα στον δρόμο και μετά έστριψα απότομα προς τα βράχια. Τα μέρη εκείνα είναι απάτητα και τα βράχια πολύ απότομα. Μονοπάτια δεν υπήρχαν. Ανέβηκα περίπου 300 μέτρα και έφθασα σε μία κορυφή. Από κάτω οι κρατούμενοι με τον φύλακα απορούσαν και έλεγαν: “Μα καλά, αυτός είναι τρελλός, πού ανεβαίνει εκεί πάνω;”
«Φθάνοντας στον τρίτο όρμο, σκέφθηκα να καθήσω να ξεκουραστώ αλλά τα πόδια μου δεν λύγιζαν και προχώρησα. Είχα από τις 6 το πρωί που βάδιζα και στις 10 έφθασα στον πέμπτο όρμο. Είδα εκεί την πλάκα που είχα δει στο όνειρο μου. Αισθάνθηκα συγκίνηση και χαρά. “Άρχισα να καθαρίζω τα χόρτα και βρήκα σε βάθος μιας πιθαμής κάτω από την πλάκα μία παμπάλαια εικόνα της Παναγίας με τον Χριστό, διαστάσεων 30 επί 30 εκατοστά, απλή χωρίς ασήμι, αλλά φαίνονταν καθαρά τα πρόσωπα. Βρήκα και ένα καντήλι χωνεμένο.
»Το μέρος εκεί ήταν απόμερο και ακατοίκητο. Ποιος ξέρει πως βρέθηκε εκεί η εικόνα.
»Στον γυρισμό δεν κατάφερα να γυρίσω από τον ίδιο δρόμο, γιατί ήταν απότομος- φοβήθηκα μην πέσω στον γκρεμό και σκοτωθώ. Πήγα από άλλο μέρος, βάδισα πέντε χιλιόμετρα και έφθασα στις 5 το απόγευμα στον θάλαμο που έμενα.
»Όταν με είδαν οι συνάδελφοι μου εξεπλάγησαν και προσκύνησαν την εικόνα. Μετά πήγαμε στον Μητροπολίτη Σύρου, αναφέραμε τα σχετικά, αλλά ούτε εκεί ήξεραν πως βρέθηκε η εικόνα σ’ εκείνο το ερημικό μέρος, ούτε κανείς κάτοικος γνώριζε αν υπήρχε Μοναστήρι η Εκκλησία στο μέρος που βρέθηκε η εικόνα. Τότε κάναμε εκεί ένα μικρό παρεκκλήσι, βάλαμε εικόνες και ανάβαμε καντήλι. Από το σημείο αυτό φαίνεται απέναντι ο Σταυρός της Παναγίας της Τήνου».
Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», τόμος Α’, και την ενότητα: «Θαυμαστά και διδακτικά περιστατικά».
Κεντρική διάθεση βιβλίου: Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής, 2008.
