Ο πονηρός δεν άργησε να τον πολεμήσει και με άλλο τρόπο: με τη λαιμαργία. Του προκαλεί λοιπόν, από το πρωί κιόλας, ένα βασανιστικό αίσθημα πείνας, σπρώχνοντάς τον να φάει κρέατα και ψάρια και άλλα πλούσια φαγητά. Μα ο μακάριος Νήφων αντιστεκόταν στο διάβολο με τον διακριτικό του λογισμό, λέγοντας:
-Όλ’ αυτά, μόνο μέχρι το φάρυγγα χαρίζουν ηδονή. Πιο κάτω ευχαρίστηση καμιά δεν δίνουν! Μόνο ανυπόφορη δυσωδία αναδίνουν! Πήγαινε λοιπό διάβολε, εκεί που οι άνθρωποι κάνουν την ανάγκη τους και δες τι είναι κείνα που μου λες να φάω! Γεύσου τα εσύ, να ευχαριστηθείς….
Μ’ αυτά τα λόγια χλεύαζε τον πονηρό. Κι όταν εκείνος του ξαναριχνόταν και τον πολεμούσε αγριότερα, του έλεγε: Σήμερα θα φάω και θα πιώ με το παραπάνω! Για να σου δείξω, πως ούτε κι έτσι θα μπορέσεις να μ’ εμποδίσεις από την προσευχή. Τη μέρα εκείνη έτρωγε ακόμα και κρέας κι έπινε μπόλικο κρασί. Ύστερα σηκωνόταν κι έλεγε στον εαυτό του:
-Πρόσεχε Νήφων! Ο σκύλος, μόλις χορτάσει, γαβγίζει μ’ ευχαρίστηση. Κι εσύ τώρα έφαγες από τα δώρα του Θεού. Εμπρός, λοιπόν, να Τον ευχαριστήσεις, που σε χόρτασε από τα επίγεια αγαθά.
Κι ευθύς πήγαινε στην εκκλησία, σήκωνε τα χέρια του στον ουρανό κι έλεγε:
-Σε δοξάζω, Χριστέ ο Θεός, που με χόρτασες απ’ τα αγαθά Σου• μη μου στερήσεςι, πολυέλεε, και τα επουράνια! Και συνέχιζε την προσευχή για πολλήν ώρα, μ’ όλο και μεγαλύτερη θέρμη.
Ύστερα γύριζε κι έλεγε στο διάβολο: -Δες, αδιάντροπε σκύλε, πόσο έφαγα και ήπια! Ε, και τι μ’ αυτό; Από την εκκλησία κανείς δεν μπορεί να με διώξει. Ο Θεός δεν μ’ αποστράφηκε, ούτε κι οι άγιοι Του. Ρεζίλι έγινες πονηρέ και ακάθαρτε! Φύγε μακριά! Χάσου στο σκοτάδι! Μην ελπίζεις πια σ’ εμένα!
Από το βιβλίο: Ένας Ασκητής Επίσκοπος: Όσιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής (σελ.40-42)
Ιερά Μονή Παρακλήτου
Ωρωπος Αττικής 2004
Από την δημοσίευσή μας:
23 Δεκεμβρίου, μνήμη και του Οσίου Πατρός ημών Νήφωνος, Επίσκ. Κωνσταντιανής: Βίος, Παρακλητικός Κανών.
