ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ – orp.gr

Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Συνάντηση με μια παρέα πέντε νέων παιδιών στον χώρο του γραφείου μου. Βιβλιοθήκες δεξιά και αριστερά, τηλέφωνα, κεράσματα κ.λπ., χώρος ενός διοικητικού προϊσταμένου. Αυτό είναι ένα γραφείο. Ήταν λάθος Συνέχεια →

Πηγαίναμε για τη Φλώρινα. Νυχτώσαμε σε κάποιο τουρκικό χωριό και αφού εξασφαλίσαμε τους αιχμαλώτους που συνοδεύαμε, τρεις – τέσσερεις στρατιώτες, ελεύθεροι υπηρεσίας, χτυπήσαμε σε ένα σπίτι.
Έπειτα από πολλούς κόπους η θύρα άνοιξε και Συνέχεια →

Από τον βίο του γέροντα Ευμενίου Λαμπάκη

[…]Σε πολλούς αρχιερείς της Κρήτης πρόβλεψε την εκλογή τους ακόμη κι όταν ήταν απρόσμενη. Τους νουθετούσε και τους προέτρεπε να αγαπούν το ποίμνιο και τους κληρικούς τους. Οι περισσότεροι βέβαια ανάπαυαν στο επιτραχήλιο του τις εξομολογήσεις τους. Συνέχεια →

“Στα παιδιά πρέπει να εξηγηθεί ότι τα βραβεία Νόμπελ σημαίνουν ατέλειωτες ώρες εργασίας κι όχι ατέλειωτες ώρες καθισιού στα καφενεία και ότι οι λαοί που ηγούνται και προηγούνται δουλεύουν σκληρά και μαζικά” Συνέχεια →

Στην Ταρσό, βρισκόταν κάποιος μίμος με το όνομα Βαβύλας, ο οποίος είχε δύο παλλακίδες, την Κομητώ και την Νικώσα, και μαζί τους ζούσε άσωτα. Μία μέρα που πήγε στην εκκλησία, άκουσε το ευαγγελικό χωρίο: «Μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών». Συνέχεια →

[Τίτ.3,8-15]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου σχετικά με την αποστολική περικοπή της Κυριακής των Πατέρων της Ζ’ Οικουμενικής συνόδου. [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 15-10-1989] Συνέχεια →

Όταν, μικρό παιδί ακόμα, άκουα στα κλέφτικα τραγούδια και τ’ όνομα των Γρεβενών, τα φανταζόμουν σκαρφαλωμένα στα κατσάβραχα της Πίνδου, εκεί στα απάτητα λημέρια του Ζιάκα και όλης της δοξασμένης κλεφτουριάς. Συνέχεια →

Μεταξύ των πολυπληθών Νεομαρτύρων στα μαύρα χρόνια της τουρκοκρατίας υπάρχουν και πολλοί Παιδομάρτυρες, δηλαδή ανήλικα παιδιά, τα οποία ομολόγησαν την πίστη τους στο Χριστό και έδωσαν τη ζωή τους γι’ Συνέχεια →

ΓΕΝΙΚΑ:

Μεμψίμοιρος είναι αυτός που είναι μόνιμα απαισιόδοξος, κλαίει συνεχώς τη μοίρα του, τα βλέπει όλα μαύρα. (από το “μέμφομαι” και το “μοίρα”, Συνέχεια →

«Άλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει η τόλμη και η απόφασίς μας χάνονται»
Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ: «Τρώες»

“Μια φορά κι έναν καιρό……”. Έτσι άρχιζε το παρα¬μύθι της γιαγιάς και μονομιάς βρισκόμαστε σ’ άλλους κόσμους, αντιμετωπίζαμε μαζί με τους πολεμιστές τους διάφορους κινδύνους, σώζαμε μαζί με τον Συνέχεια →