ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’
Επειδή πρώτιστον ημίν τοις Χριστιανοίς και πάντων αναγκαιότατον, ειδέναι την ευσέβειαν και ταύτην ασπάζεσθαι και ταύτη συζήν και ζωής της παρούσης συνεκδημείν, άξιόν εστί πιστεύειν και ομολογείν και κηρύττειν ημάς, ότι Θεός εις εστίν, ήγουν μία θεότης, ουσία άναρχος, ατελεύτητος, αιώνιός τε και προαιώνιος, αγέννητος, άκτιστος, άτρεπτος, αναλλοίωτος, ακατάληπτος, απερινόητος, απερίγραπτος, απλούς, ασύνθετος, ασώματος, αναφής, αόρατος, εν τρισί τελείαις ταις υποστάσεσι, τω Πατρί και τω Υιώ και τω αγίω Πνεύματι. Άρρητον ουν το Θείον και ακατάλληπτον˙ «ουδείς γαρ επιγινώσκει τον Πατέρα, ει μη ο Υιός: ουδέ τον Υιόν, ει μη ο Πατήρ». Και το Πνεύμα δε το άγιον ούτως οίδε τα του Θεού, ως το πνεύμα ανθρώπου οίδε τα εν αυτώ. Μετά δε την πρώτην και μακαρίαν φύσιν, ουδείς έγνω ποτέ τον Θεόν, ει μη ω αυτός απεκάλυψεν: ουκ ανθρώπων μόνον, άλλ’ ουδέ των υπερκοσμίων δυνάμεων. Ουκ αφήκε μέντοι ημάς ο Θεός εν παντελεί αγνωσία. Πάσι γαρ η γνώσις του είναι Θεόν υπ’ αυτού φυσικώς εγκατέσπαρται. Και αυτή δε η κτίσις και η ταύτης συνοχή τε και κυβέρνησις, το μεγαλείον της θείας ανακηρύττει φύσεως…
Επειδή για μας τους Χριστιανούς το πρώτο και το πιο αναγκαίο από όλα είναι το να γνωρίζουμε την πίστη μας και να την αποδεχόμαστε και να ζούμε με αυτήν και να φεύγουμε από την παρούσα ζωή μαζί της, είναι άξιο να πιστεύουμε και να ομολογούμε και να κηρύττουμε, ότι ένας Θεός υπάρχει, δηλαδή μία θεότητα, ουσία άναρχη, αθάνατη, αιώνια και προαιώνια, αγέννητη, άκτιστη, αμετάβλητη, αναλλοίωτη, ακατάληπτη, απερινόητη απερίγραπτη, απλή, ασύνθετη, ασώματη, αψηλάφητη, αόρατη, σε τρεις υποστάσεις, τον Πατέρα και τον Υιό και το άγιο Πνεύμα. Είναι ανέκφραστο λοιπόν το θείο και ακατάληπτο. Γιατί «κανείς δεν γνωρίζει καλά τον Πατέρα, παρά μόνο ο Υιός: ούτε τον Υιό, παρά μόνο ο Πατέρας». Και το Πνεύμα το άγιο γνωρίζει έτσι τα του Θεού, όπως το πνεύμα του ανθρώπου γνωρίζει όσα υπάρχουν μέσα του. Μετά από την πρώτη και μακάρια φύση, κανείς δε γνώρισε ποτέ το Θεό, παρά μόνον εκείνος στον οποίο ο ίδιος του αποκαλύφθηκε. Και όχι μόνο από τους ανθρώπους, αλλά ούτε από τις υπερκόσμιες δυνάμεις. Όμως δεν μας άφησε ο Θεός σε τέλεια άγνοια. Γιατί σε όλους εμφυτεύθηκε κατά τρόπο φυσικό από τον ίδιο η γνώση ότι υπάρχει Θεός. Η ίδια άλλωστε η κτίση και η συνοχή και διακυβέρνησή της, διακηρύσσουν το μεγαλείο της θείας φύσεως…
Του Οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Δαμασκηνού – λόγος Α’ περί της Αγίας Τριάδος.zip
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
Παράβαλε και:
Του Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου – ερμηνεία εις τους κανόνας της Πεντηκοστής.
Εορτή της Πεντηκοστής – η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., και Λόγος εις την Πεντηκοστήν – Λέοντος του σοφού Βασιλέως.
Κυριακή της Πεντηκοστής – το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., «Ο Μέγας Σύμμαχος», λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Εορτή της Πεντηκοστής: Υμνολογική εκλογή και τα Λειτουργικά Αναγνώσματα της Εορτής.
Του Οσίου πατρός ημών Βασιλείου του Μεγάλου – για το Άγιον Πνεύμα.
Η πίστις της Ορθοδόξου Εκκλησίας περί του Αγίου Πνεύματος και το πρόβλημα του Filioque – Ιωάννου Δ. Ζηζιούλα και Νικολάου Μητσοπούλου.
Η Πεντηκοστή – Μητρ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Ιεροθέου.
Αγίου Ρωμανού του μελωδού – κοντάκιον εις την Αγίαν Πεντηκοστήν.
«Πεντηκοστήν εορτάζομεν.» Το συναξάριο μιας εορτής που άρχισε, μα δεν τελείωσε (κείμενο και αρχείο ήχου, mp3)!
Ο ΧΑΡΙΤΟΔΟΤΗΣ.
Κοινωνία Πνεύματος.
Του Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου – ομιλία Δ. εις τας Πράξεις Αποστόλων, ομιλία εις την Πεντηκοστήν.
Του Οσίου πατρός ημών Γρηγορίου του παλαμά – ομιλία ΚΔ., εις την κατά την Πεντηκοστήν τελεσθείσαν φανέρωσιν και διανομήν του Θείου Πνεύματος.
Λόγος εις την ημέραν του Αγίου Πνεύματος – Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Συνφερουπόλεως της Κριμαίας.
Οι Καρποί του Αγίου Πνεύματος – ηχογραφημένη ομιλία του αειμνήστου Δημητρίου Παναγόπουλου (αρχείο ήχου, mp3).
Λ. Ουσπένσκυ: η Εικόνα της Πεντηκοστής.
