Αρχείο κατηγορίας Λογοτεχνικά

… Ὅταν ἤμουν παιδί, δὲ μοῦ μιλοῦσαν ποτὲ γιὰ τὸν Θεό. Δὲ μοῦ ἀπαντοῦσαν, ὅταν ρωτοῦσα, ὅπως ρωτοῦν ὅλα τὰ παιδιά, γιατί ζοῦμε καὶ γιατί πεθαίνουμε, Μοῦ ἔκοβαν τὴν ἐρώτηση, ἔτσι, ὅπως κάνουν καὶ σήμερα, προσπαθῶντας νὰ σταματήσουν ἀπ’ τὴν … Συνέχεια →

[Τὸ παρὸν κείμενο ἀποτελεῖ ἕνα ἀπάνθισμα τῆς ὁμιλίας τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Ἐρζεγοβίνης (τῆς Σερβίας) Ἀθανασίου Γέφτιτς, μὲ θέμα: «Παπαδιαμάντης–Ντοστογιέφσκσυ», εἰς τὴν Ἀθήνα τὴν 26η Μαΐου τοῦ 2001] Μόλις εἶχε τελειώσει ὁ Α´ Παγκόσμιος Πόλεμος καὶ εἶχε καταρρεύσει ἡ Γερμανία, ἐνῷ οἱ … Συνέχεια →

Ο μεν σκοπός εις εστί του τε ημετέρου λόγου και του παρόντος ημών συλλόγου. Γρηγόριος γαρ ο μέγας υμίν τε της συνόδου καμοί της διαλέξεως υπόθεσις πρόκειται. Εγώ δε της αυτής οίμαι χρήναι δυνάμεως έργω τε κατορθώσαι την αρετήν και … Συνέχεια →

ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΟΜΙΛΙΑ Α’ Νεοελληνική απόδοσις Έπρεπε βέβαια εμείς να μη έχωμεν ανάγκην από την βοήθειαν των γραμμάτων αλλά να παρουσιάζωμεν τόσον καθαρόν βίον, ώστε η χάρις του Πνεύματος να λαμβάνη την θέσιν βιβλίων, … Συνέχεια →

Από τον βίο του αγίου Σάββα Δεν πρέπει να τρώμε για ευχαρίστηση, αλλά για τις ανάγκες του σώματός μας. Εκείνος που δεν τρώει για την ευχαρίστηση, ακόμη και αν τα φαγητά είναι νόστιμα, δεν ζημιώνεται καθόλου.

Ἀναγκαῖος ὁ θεσμὸς τῆς νηστείας Αὐτοὶ ποὺ ἐνσυνείδητα παραθεωροῦν τὸ θέμα τῆς νηστείας, χωρὶς νὰ ἔχουν λόγους ὑγείας, πολὺ φοβᾶμαι ὅτι δὲν ἐνδιαφέρονται πραγματικὰ γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους.

Τέταρτη ἀρετή εἶναι ἡ ἐγκράτεια‧ πού εἶναι μητέρα καί σύνδεσμος ὅλων τῶν ἀρετῶν. 1. Αν κρατήσεις τήν κοιλιά σου, θά μπῆς στόν παράδεισο. ‛Η ἐγκράτεια εἶναι θανάτωση τῆς ἁμαρτίας‧ ἀποκοπή ἀπό τά πάθη‧ ἀρχή τῆς

Ναι μεν η μαύρη σκλαβιά είχε χυμένη σε όλες τις ελληνικές καρδιές μια μελαγχολία, μα η ελπίδα πως μια μέρα θα σπάσουν τα δεσμά, έδινε θάρρος και δύναμι στους σκλάβους να εργάζωνται κρυφά τη νύχτα στα υπόγεια των Μοναστηριών, για … Συνέχεια →

“Ἐὰν κάποιος δὲν μὲ κατέκρινε γιὰ περιττὴ φιλοδοξία, θὰ μποροῦσες νὰ δεῖς καθημερινὰ νὰ χύνω πηγὲς ἀπὸ δάκρυα, ἀλλὰ αὐτὲς τίς πηγὲς τῶν δακρύων μου τίς γνωρίζει τὸ σπιτάκι μου καὶ ἡ ἐρημιά.

Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ (ἀπόσπασμα) Ἡ ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ του Στρατὴ Μυριβήλη τοποθετεῖται στὴ σειρὰ τῶν ἀντιπολεμικῶν βιβλίων ποὺ πήγασαν ἀπὸ τίς ὀδυνηρὲς ἐμπειρίες τοῦ Α’ παγκοσμίου πολέμου (1914-1918), ἑνὸς πολέμου ποὺ ὄχι μονάχα στοίχισε ἑκατοντάδες χιλιάδες νεκροὺς καὶ τραυματίες, … Συνέχεια →