Αρχείο κατηγορίας Αγιολογικά – Πατερικά

Στα χρόνια των Γότθων,1 όταν ο βασιλιάς τους Τοτίλας2 άκουσε πως ο άγιος άνδρας είχε πνεύμα προφητείας, τράβηξε για το μοναστήρι του. Λίγο μακρύτερα σταμάτησε και του ανήγγειλε πως επρόκειτο να

Ἄρρωστη ἡ γυναίκα μου ἡ καημένη, ἤξερε ὅτι μέ εἶχαν πάρει καί ποῦ βρισκόμουν. Πέρασε φοβερές ὧρες μέχρι νά ἐπιστρέψω. Ἡ μεγάλη αὐτή δοκιμασία εἶχε πολύ βλαπτική ἐπίδραση στήν ὑγεία της. Ἡ ἀσθένειά της ἄρχισε νά

Ο Ευάγριος είπε ότι οι μοναχοί δεν πρέπει να οργίζονται ούτε να στενοχωρούν κανέναν. Και πάλι είπε: «Αν κάποιος χαλιναγωγήσει τον θυμό, χαλιναγωγεί τους δαίμονες. Αν όμως έχει νικηθεί απ’ αυτό το πάθος,

– Γέροντα, στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού οι Χριστιανοί έκαναν δημόσια εξομολόγηση. Βοηθάει αυτό; – Άλλα τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και άλλα τώρα. Σήμερα αυτό δεν βοηθάει. – Γιατί, Γέροντα; Τότε είχαν πιο πολύ ζήλο;

Ένας ευλαβής, με το όνομα Γεώργιος, μας διηγήθηκε ότι στην πατρίδα του την Απάμεια υπάρχει ένα ζευγολατείο και τόπος για την βοσκή ζώων, ένα μίλι μακριά, όπου έβοσκαν πρόβατα τα μικρά παιδιά.

[Ματθ.9,1-8] «Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί

Ο αδελφός αυτού του μοναχού Βαλεντινιανού, που μνημόνευσα παραπάνω,1 ήταν λαϊκός, αλλά θεοσεβής. Αυτός συνήθιζε κάθε χρόνο να έρχεται από τον τόπο του μέχρι το μοναστήρι νηστικός, για να πάρει την ευχή

ΠΟΙΗΜΑ ΞΘ΄ [Δέησις πρὸς τὸν Χριστόν] Δάσκαλε, μὲ περιζώνει τρικυμία φοβερή. Πνίγεται -τρέξε!- ὁ μαθητής σου.

Προοίμιον Προφήτα και προόπτα των μεγαλουργιών του θεού ημών, Ηλία μεγαλώνυμε, ο τω φθέγματί σου στήσας τα υδατόρρυτα νέφη,

[Ματθ. 5,14-19] «Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων