Η καθημερινή μου εμπειρία στο ταξί με πείθει πως ο ρόλος της μάννας στην ανατροφή του παιδιού της είναι καθοριστικός. Η σωστή μάννα συνήθως δίνει τέλειους ανθρώπους στην κοινωνία και φτειάχνει ήρωες και αγίους. Η μάννα όμως, που δεν έχει πιστεύω, αρχές και σωστή ζωή, δημιουργεί πολλές φορές παιδιά δυστυχισμένα και προκαλεί κοινωνικά ναυάγια.
Μια μέρα μπαίνει μέσα στο ταξί μια κυρία με τον γυιο της. Ακούστε διάλογο:
-Τι θα γίνει, ρε μάννα; θα πάμε να ζητήσουμε την κοπέλα; πότε θα το πάρεις επί τέλους απόφαση;
-Μίλα με τον πατέρα σου.
-Μα ο πατέρας μού είπε εντάξει- άντε, αποφάσισε το κι εσύ, να τελειώνουμε.
-Τι να αποφασίσω, βρε, που θέλεις να παντρευτείς από τώρα;
-Και πότε, ρε μάννα, θα παντρευτώ; Τριάντα ετών
είμαι.
-Σιγά, σε πήραν τα χρόνια! Γλέντησε τες, βρε, τώρα που είσαι ακόμη νέος και, όταν θα έρθει η ώρα να παντρευτείς, βρες μια που να έχει σπίτι και καλή δουλειά. Ασ’ την αυτήν επιτέλους, που δυο χρόνια τώρα σε σέρνει σαν σκυλάκι της.
-Αγαπιόμαστε, βρε μάννα, δεν το καταλαβαίνεις;
-Τι να καταλάβω, βρε βλάκα! Αγάπη δεν υπάρχει σή¬μερα, μόνο συμφέρον υπάρχει!
Εδώ η συζήτηση τους άρχισε να μ’ ενοχλεί και πήρα
θέση.
-Γιατί, κυρία μου, δεν αφήνετε τον γυιο σας να πα¬ντρευτεί αυτήν που θέλει; αυτήν που αγαπάει;
-Μα, κοπέλα μου, αυτή δεν έχει ούτε σπίτι!
-Ο γυιος σας έχει σπίτι;
-Ε, δεν έχει ο γυιος μου, δεν πρέπει να έχει αυτή;
-Τι δουλειά κάνετε, κύριε;
-Δημόσιος υπάλληλος.
-Η κοπέλα;
-Στο δημόσιο και εκείνη.
-Άρα είστε στην ίδια μοίρα.
-Ακριβώς.
-Κυρία μου, αφήστε τα παιδιά να παντρευτούν, αφού αγαπιούνται.
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Εγώ συνεχίζω:
-Κυρία μου, έχετε κόρη;
-Έχω.
-Θα θέλατε να συμβεί αυτό στην κόρη σας;
-Α, η κόρη μου βρήκε άντρα με σπίτι και καλή δου¬λειά. Την έχει αρχόντισσα!
-Α, μάλιστα! Και θέλετε τώρα μια νύφη, να κάνει άρχοντα τον γυιο σας, ε; Δηλαδή εσείς γεννήσατε παιδιά, να σας τα προικίσουν άλλοι. Γιατί δεν κάνατε εσείς σπίτια στα παιδιά σας;
-Ε, δεν μπορέσαμε.
-Και άλλοι δεν μπόρεσαν. Δηλαδή μόνο τα υλικά με¬τράμε; Η αγάπη στη ζωή μας δεν παίζει ρόλο;
Η κυρία κουνάει το κεφάλι της, σαν να μου λέει, πως λέω χαζομάρες. Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο μονολογεί:
-Δεν ξέρω, κόψε τον λαιμό σου, κάνε ό,τι καταλαβαίνεις, εγώ πάντως δεν έρχομαι να τη ζητήσουμε, αλλά ούτε και στο γάμο σου θα έρθω!
Αυτός ο διάλογος είναι χαρακτηριστικός της ζημιάς που γίνεται στα παιδιά από μητέρες που δεν έχουν καταλάβει την αποστολή τους και τη μεγάλη τους ευθύνη για τη σωστή αποκατάσταση των παιδιών τους!
Από το βιβλίο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της Μακαριστής μοναχής Πορφυρίας.
ΑΘΗΝΑ 2010
Κεντρική διάθεση Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος.
