Η ημέρα του Αγίου Πνεύματος – Anthony Bloom, Metropolitan of Sourozh.

Σήμερα γιορτάζουμε την ημέρα του Αγίου Πνεύματος. Τι γνωρίζουμε γι’ αυτό; Ακούσαμε υπέροχες προσευχές χθες την Κυριακή της Πεντηκοστής, αλλά ας σκεφτούμε το όνομα που του έχει δοθεί στο Ευαγγέλιο, το οποίο στα Αγγλικά μεταφράζεται ως «ο Παράκλητος», ενώ σε άλλες γλώσσες ως «ο Μεσολαβητής».

Πράγματι Αυτό είναι ο μόνος Παρηγορητής που μας παρηγορεί για τον χωρισμό μας από τον Χριστό, Αυτό παρηγορεί εμάς που είμαστε σαν ορφανά, που ανυπομονούμε να βρεθούμε με τον Θεό μας, τον Σωτήρα μας και που γνωρίζουμε ότι όσο είμαστε δέσμιοι της σάρκας – και αυτά είναι λόγια του Αποστόλου Παύλου – είμαστε χωρισμένοι από Εκείνον. Αλλά για να νοιώσουμε τι είναι για μας η παρηγοριά και ο Παράκλητος, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε χώρια του και αυτό είναι το πρώτο ερώτημα που πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας: το έχουμε συνειδητοποιήσει, ή ζούμε την ψευδαίσθηση ότι ζούμε κατά Θεό και ότι ο Θεός ζει μέσα από εμάς,και ότι τίποτα περισσότερο δεν χρειαζόμαστε; Τι περισσότερο χρειαζόμαστε!

Επειδή είναι ο Παράκλητος, μας δίνει δύναμη, δύναμη να ζούμε, παρά τον χωρισμό μας, την δύναμη να υπομένομε και να γινόμαστε οι λειτουργοί του Καλού, που μέσα από εμάς εκπληρώνονται οι Εντολές του Θεού, του Μόνου που μπορεί να δώσει στην ψυχή μας ρώμη και σθένος, θέληση, δύναμη για να ενεργούμε. Αυτό όμως, εάν στραφούμε και του πούμε : Έλα! έλα και κατοίκησε μέσα μας! Έλα και λεύκανε την ψυχή μας! Γίνε όχι μόνο ο Παρηγορητής μας αλλά και η δύναμη μας.

Εν τέλει είναι Αυτό που μας δίνει, ήδη από τώρα, τη χαρά να γνωρίζουμε πόσο κοντά βρισκόμαστε, πέρα από αυτό που μοιάζει να είναι μια μεγάλη απόσταση που μας χωρίζει από τον Θεό, που με ανεκλάλητους αναστεναγμούς, μιλάει στον Θεό από τα βάθη της ύπαρξής μας• είναι το μόνο που, επειδή είμαστε ο λαός του Θεού, τα αδέλφια και οι αδελφές του – και τούτα είναι τα δικά Του λόγια – μαρτυρα ότι είμαστε παιδιά του Πατέρα. Η χαρά, το θαύμα, η αξιοπρέπεια που φέρνει στην ζωή μας! Επίσης η ευθύνη.

Εάν θυμηθούμε τον κόσμο μας, που σε μια τέτοια έκταση είναι σύμμαχος του Θεού, το Πνεύμα είναι ήδη η απαρχή της αιώνιας ζωής. Η παρουσία του αποτελεί ένα γεγονός αποφασιστικής σημασίας. Είναι Εκείνο που χτυπιέται, όπως η θάλασσα πάνω στα βράχια, σπάει ο,τι Του αντιστέκεται, είναι η χαρά της αιώνιας ζωής που κρούει την θύρα της ψυχής μας, που με τη βία θέλει να μετέχει στη ζωή μας, που μας θυμίζει τον Θεό που είναι ο Πατέρας μας, τον Σωτήρα μας Χριστό και την αξιοπρέπεια και υπεροχή που έχουμε ενώπιον του Θεού, δείχνοντάς μας ότι όλα είναι δυνατά με τη δύναμη του Χριστού που μας στηρίζει.

Ας κρατήσουμε στην ψυχή μας την σημερινή εορτή με ευγνωμοσύνη και υπευθυνότητα, και μπορεί το Πνεύμα του Θεού, που κατήλθε με τη μορφή πυρίνων γλωσσών στους Αποστόλους, – να επισκεφτεί και εμάς – ίσως σαν μια πυρκαγιά που θα μας καταυγάσει, όπως την Φλεγόμενη Βάτο, η θα μας αγγίξει σαν τη γαλήνια, απαλή φωνή που άκουσε ο Προφήτης στην ερημιά όπου βρισκόταν ο Θεός, μέσα από την ταπείνωσή Του, την παράδοση Του σε μας, την αγάπη Του. Αμήν.

Απόδοση κειμένου: www.agiazoni.gr

Πρωτότυπο κείμενο

DAY OF THE HOLY SPIRIT
1989, 19 JUNE

In the Name of the Father, the Son and the Holy Ghost.

Today we are keeping the Feast of the Holy Spirit. What do we know about Him? We heard wonderful words of prayer about Him yesterday on Trinity Sunday, but let us think of Him, of the name He is given in the Gospel, which is translated ‘The Comforter’ in English, in other translations ‘The Advocate’. He is the One Who is the Comforter indeed, the One Who consoles us for our separation from Christ, Who consoles us who are like orphans, who long to be with Christ our God, our Saviour, and who know that as long as we are in the flesh – and these are the words of St. Paul – we are separated from Him. But for Him to be our Comforter, to be our consolation, we must first be aware of the fact that we are separated and this is the first question we must ask ourselves: are we aware of it, or do we live in the delusion that we are in God and God in us, and that nothing more is needed? How much more is needed!

He is also the One Who, as the Comforter, gives us strength, strength to live despite the separation, strength to stand fast and to be the doers of the Will, the fulfillers of the Commandments of God, the One Who can give us vigour of soul, determination, power to act. But this, again, only if we turn to Him and say, Come! Come and abide in us! Cleanse us! Be not only our Comforter but our strength also.

Lastly, He is the One Who gives us, already now, the joy of knowing how close we are despite what seems to be an infinite distance between God and us, the One Who, in unutterable groanings, speaks to God from the depths of our being; the One Who, because we are Christ’s own people, His brothers and sisters in humanity – and these are His own words – that we are the children of the Father. The joy of this, the wonder of this, the dignity of this! Indeed also, the responsibility of this…

If we think of our world which is to such a great extent alien to God, the Spirit is already the beginning of eternal life. His presence is a decisive fact. He beats against the rocks like the sea, He breaks resistances. He is the joy of eternity knocking at our door, forcing Himself into our lives, reminding us of God our Father, of Christ our Saviour and of our greatness and dignity before God, showing us that all things are possible in the power of Christ Who sustains us.

Let us therefore responsibly and gratefully keep this Feast. And may the Spirit of God Who came in tongues of fire upon the Apostles, come to us also – perhaps like a fire that sets us aglow and makes us like a Burning Bush, or touches us like the still, small voice which the Prophet heard in the wilderness in which God was, in His quiet humility, in His surrender to us, in His love for us. Amen.

Από την ιστοσελίδα:
www.metropolit-anthony.orc.ru: 1989

Η/Υ ΠΗΓΗ:
Αγία Ζώνη.gr: 28 Μαϊου 2018

Κατηγορίες: Χωρίς κατηγορία. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.