Κοριτσάκι δεκατριών ετών, έχει δεσμό με τον ερα¬στή της μητέρας της! Το έμαθε η μητέρα της και έγινε έξαλλη.
-Γιατί γίνατε έξαλλη; τη ρωτώ.
-Μα είναι σωστό, κυρία μου; αυτός είναι σαράντα πέντε ετών και η κόρη μου δεκατριών. Είναι ο πρώτος άν¬δρας της ζωής της, αυτός την έκανε δική του!
-Δεν κατάλαβα, κυρία μου- τι από όλα σας έχει πει¬ράξει; το ότι σας πήρε τον εραστή ή το ότι είναι μόλις δε¬κατριών ετών;
-Όλα!
-Όχι όλα! Αυτό που σας πείραξε είναι που σας πήρε τον εραστή, τίποτε άλλο- τα υπόλοιπα σας αφήνουν αδιά¬φορη. Γιατί έχετε εραστή, κυρία μου; είστε χωρισμένη και δεν μπορείτε χωρίς άνδρα;
-Όχι, δεν είμαι χωρισμένη, αλλά ο άνδρας μου δου¬λεύει πολύ, δεν έχει πολύ χρόνο για μένα.
-Για ποιόν δουλεύει, κυρία μου, για μένα; Για σάς δουλεύει, να μη σας λείψει τίποτε. Και το «ευχαριστώ» που του λέτε είναι η απιστία σας και η καταστροφή του παιδιού σας; Εσείς σπρώξατε το παιδί σας στον εραστή σας!
-Γιατί εγώ; Αυτή πήγε και έβγαλε τα μάτια της.
-Κυρία μου, έχετε καταλάβει τι μου λέτε; γνωρίσατε τον εραστή σας στην κόρη σας και της ζητάτε ευθύνες; Η κόρη σας σας εκδικείται, γιατί θα πρέπει να αγαπάει πάρα πολύ τον πατέρα της και αυτό που κάνατε την πόνεσε. Και προσέξτε, μη της πάτε πολύ κόντρα, γιατί εκεί που την φτάσατε, στο χέρι της είναι να σας εκβιάζει κάθε στιγμή. Ειλικρινά απορώ- έχετε τη δύναμη και κοιτάτε το παιδί σας στα μάτια; Και δεν νιώθετε τύψεις για το κακό που του κάνατε;
-Εγώ της έκανα κακό ή αυτή έκανε σε μένα;
Με αυτά τα λόγια η κυρία με θύμωσε.
-Τι μου λέτε, κυρία μου; Ειλικρινά δεν έχετε κατα¬λάβει το κακό που κάνατε στο παιδί σας; Κάνατε το παιδί σας γυναίκα στα δεκατρία του! Δεν σας τρομάζει αυτό; Έχετε σκεφθεί πόσους άνδρες θα γνωρίσει από δω και πέ¬ρα; Καταστρέψατε το παιδί σας, κυρία μου. Και από ό,τι βλέπω, αυτό που μόνο σας ενδιαφέρει είναι πως σας πήρε τον εραστή σας, όχι η καταστροφή του παιδιού σας. Και τώρα εσείς λέγεστε «Μάννα», από την οποία θα περίμενε κανείς να σταθεί στις δυσκολίες, που θα συναντήσει το παιδί της στην πορεία της ζωής του. Έτσι δεν είναι;
Η κυρία δεν απάντησε και η συζήτηση έληξε εδώ. Ήδη, είχαμε φτάσει στον προορισμό της.
Από το βιβλίο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της μοναχής Πορφυρίας.
ΑΘΗΝΑ 2010
Κεντρική διάθεση Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος.
