Από τον βίο του αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου.
Όταν ο θαυμαστός Ιωάννης έμαθε με αποκάλυψη ότι πλησιάζει το τέλος του, ζήτησε να δει την οικοδέσποινα, η οποία ήταν και μητέρα του.2 Τον οδήγησαν λοιπόν σε εκείνη, και όταν βρέθηκε κοντά στην ποθητή μητέρα ο γιος ο πολυπόθητος, ακόμη και τότε συγκράτησε και τη γλώσσα και την καρδιά του και καθόλου δεν φανέρωσε ποιος είναι. Έπειτα με ταπεινό σχήμα και ταπεινή φωνή είπε:
«Αυτά που κάνατε για εμένα τον φτωχό και ξένο ξέρετε ότι μεταβαίνουν στον κοινό Κύριό μας, ο οποίος είπε: ¨Ό,τι κάνατε σε έναν από αυτούς τους άσημους αδελφούς μου, σ’ εμένα το κάνατε¨.3 Πλην όμως, επειδή πλησιάζει το τέλος της ζωής μου, θέλω, με μάρτυρα τον Θεό, τον κριτή όλων να σου ζητήσω μια τελευταία χάρη. Και αυτή είναι, να μην ντύσετε το σώμα μου για την ταφή με άλλα ενδύματα, ούτε να με βάλετε σε άλλον τόπο, αλλά να με θάψετε με αυτά τα κουρέλια που φορώ και στο μέρος όπου έστησα με τα ίδια μου τα χέρια την καλύβα μου».
Σε αυτές του τις παραγγελίες η μητέρα συμφώνησε και τον διαβεβαίωσε ότι οπωσδήποτε θα γίνουν, γιατί ακόμη δεν γνώριζε ότι ήταν μητέρα του. Ο άγιος δηλαδή, με τη σύνεσή του, πρόβλεψε να εξασφαλίσει τη διαβεβαίωση αυτή, πριν αναγνωριστεί. Έπειτα, όταν πλέον πέθαινε, οι γονείς του συμπέραναν ότι αυτός είναι ο Ιωάννης που αναζητούσαν, και τον όρκισαν να μιλήσει, οπότε αναγκάστηκε και φανερώθηκε σε αυτούς, και μετά από λίγο ξεψύχησε.
Η μητέρα λοιπόν, ξεχνώντας τις εντολές του γιού της ή ίσως νικημένη από την αγάπη της γι’ αυτόν, αμέσως του έβγαλε τα κουρέλια και τον έντυσε με πολυτελή και λαμπρά ενδύματα, και την ίδια ώρα τα μέλη της παρέλυσαν, επειδή ο γιός της δεν επέτρεπε αυτό που γινόταν. Ώ, πόσο θερμό έρωτα είχε για τον Χριστό, που και αυτά τα σύμβολα των αγώνων του ήταν γι’ αυτόν πιο ποθητά από τη μητέρα!
Ο πατέρας όμως, βλέποντας έτσι παράλυτη τη σύζυγό του, της θύμισε τις εντολές του γιού τους. Και την ώρα που του έβγαλαν τα πολυτελή και τον έντυσαν με τα συνηθισμένα του, η μητέρα γιατρεύτηκε από την παράλυση, και ο γιος αποδείχτηκε σωφρονιστής των γονέων. Ο Θεός, όπως φαίνεται, ήθελε να δείξει ότι όχι μόνο τα παιδιά πρέπει να τηρούν τις εντολές των γονέων, αλλά και οι γονείς τις παραγγελίες των παιδιών, όταν βέβαια ο σκοπός τους είναι σύμφωνος με το θέλημα του Θεού.
Έθαψαν λοιπόν τον γενναίο αγωνιστή στην ίδια του την καλύβα, όπως ακριβώς είχε δώσει εντολή˙ γιατί γνώριζε ότι αυτά τα τόσο ταπεινά τα διαδέχεται η λαμπρότητα των ουρανίων.
Υποσημειώσεις.
2. Ο άγιος Ιωάννης είχε φύγει κρυφά από το σπίτι των πλουσίων γονέων του για να γίνει μοναχός. Μετά από χρόνια επέστρεψε και, χωρίς να φανερωθεί, τους ζήτησε την άδεια να ζήσει εκεί σε μια καλύβα που θα έκανε έξω από το σπίτι τους. Από αυτό ονομάστηκε Καλυβίτης. Η μνήμη του εορτάζεται στις 15 Ιανουαρίου.
3. Ματθ. 12, 31-32
Από το βιβλίο: Ευεργετινός: «Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα.»
Τόμος 4-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος
Εκδόσεις, Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
Παράβαλε και:
15 Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του Καλυβίτου: Ακολουθία (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου), Μεγαλυνάρια.
15 Ιανουαρίου, μνήμη και του Οσίου Προχόρου του Βράνσκι: Βίος.
15 Ιανουαρίου, ανάμνησις της αποκαταστάσεως του Νέου Οσίου πατρός ημών Νεκταρίου, Αρχιεπισκόπου Πενταπόλεως, από του Πατριαρχείο Αλεξανδρίας: Συναξάριον, Ακολουθία.
15 Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου Παύλου του Θηβαίου: Συναξάριον, διηγήσεις από τον βίο του.
