ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΝΗΘΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ
1. Αδελφοί μου, όλοι μας είμαστε βαπτισμένοι στην άγια Κολυμβήθρα, είμαστε χριστιανοί, αλλά πρέπει να γίνουμε σωστοί χριστιανοί. Ή να είμαστε ή να μην είμαστε! Πρέπει να γίνουμε σωστοί χριστιανοί, ξαναλέγω. Τον Χριστό μας πρέπει να τον αγαπάμε πολύ, τόσο πολύ ώστε, αν το καλέσουν οι καιροί, και το αίμα μας να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε για την αγάπη Του. Αυτοί ήταν οι μάρτυρες, «οι σφαγιασθέντες ώσπερ άρνες», που σφάχτηκαν σαν αρνιά (!), γιατί δεν πρόδωσαν την πίστη τους και την αγάπη τους στον Ιησού Χριστό. Τα λέγω αυτά, χριστιανοί μου, γιατί είναι μερικοί που νομίζουν ότι κοντά στον Χριστό θα καλοπεράσουν και θα δοξασθούν κοσμικά και μάλιστα το ζητούν αυτό και στην προσευχή τους. Δεν τους θέλει αυτούς ο Χριστός. Ο Χριστός θέλει οι ιδικοί Του να είναι έτοιμοι σε μαρτύριο γι᾽ Αυτόν.
Θα σας αναφέρω γι᾽ αυτά που σας λέγω μια ιστορία από τα Ιερά Ευαγγέλια: Ο Ιησούς Χριστός πήγαινε με τους δώδεκα μαθητές Του για τελευταία φορά στα Ιεροσόλυμα. Στο δρόμο τους έλεγε ότι οι εχθροί Του, αρχιερείς και γραμματείς, θα τον συλλάβουν, θα τον εμπαίξουν και θα τον μαστιγώσουν και έπειτα θα τον σταυρώσουν. Και ενώ ο Χριστός τους μίλαγε για το μαρτύριό Του και τον θάνατό Του, δυό μαθητές Του, δυό αδελφοί, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, που είχαν μια κοσμική έννοια περί του Μεσσία, πήγαν και του μίλησαν ιδιαίτερα και ακούστε τι του είπαν: «Θέλουμε, του είπαν, στα Ιεροσόλυμα που θα πας για να ανεβείς στον θρόνο του δοξασμένου Δαβίδ, να έχεις και εμάς, τα δυό αδέλφια, δίπλα σου, ένα στα δεξιά και ένα στα αριστερά». Και ο Χριστός τους είπε: Δεν ξέρετε τι ζητάτε. «Ουκ οίδατε τι αιτείσθε»! Ας μην παρεξηγήσουμε τους δυό μαθητές γι᾽ αυτό που ζήτησαν από τον Χριστό. Δεν είχαν λάβει ακόμη το Άγιο Πνεύμα και γι᾽ αυτό δεν είχαν σωστή έννοια περί του Μεσσία. Οι περισσότεροι τότε περίμεναν τον Μεσσία ως ένα δυναμικό
άνδρα, που θα εξεγείρει τον λαό σε επανάσταση κατά των Ρωμαίων κατακτητών, για να αποκτήσει πάλι το Ιουδαϊκό έθνος την πρώτη του δόξα , αυτήν που είχε με τον βασιλέα Δαβίδ. Γι᾽ αυτό και στα Ιεροσόλυμα που πήγε ο Χριστός οι κάτοικοι τον υποδέχτηκαν με ζητωκραυγές και με βάγια, γιατί πίστεψαν ότι με αυτόν τον Μεσσία, που ανασταίνει και νεκρούς, ήρθε η ώρα του ξεσηκωμού τους για την απελευθέρωσή τους και για την δημιουργία μιας νέας δοξασμένης εποχής για το έθνος τους. Ο Χριστός όμως δεν ανταποκρινόταν σ᾽ αυτήν την πλανεμένη κοσμική ιδέα περί του Μεσσία: Και ενώ ο κόσμος ζητωκραύγαζε, Αυτός «έκλαιε». «Ιδών την πόλιν έκλαυσε», λέγει ο Ευαγγελιστής (Λουκ. 19,41).
Και οι Ιουδαίοι, που δεν διάβαζαν τους προφήτες, που παρουσίαζαν τον πραγματικό Μεσσία, σκέφτηκαν και είπαν για τον Χριστό: Ώστε λοιπόν δεν είναι όπως τον περιμέναμε, σαν τον νέο Δαβίδ, που θα ξαναφέρει το μεγαλείο στο έθνος μας; Τότε θάνατος γι᾽ αυτόν! Και η ζητωκραυγή του «Ωσαννά» πολύ γρήγορα, σε δυό -τρεις μέρες, κατέληξε στο «Σταυρωθήτω»!…
2. Αλλά, ας επιστρέψουμε στο επεισόδιο του Ευαγγελίου που λέγαμε. Στους δυό μαθητές που ζήτησαν να δοξασθούν κοσμικά, ο Χριστός τους είπε στην συνέχεια: «Μπορείτε να πιείτε το ποτήριο που εγώ θα πιώ; Μπορείτε να βαπτιστείτε στο βάπτισμα που εγώ θα βαπτιστώ;» (βλ. Μαρκ. 10,32-40). Ποιό, χριστιανοί μου, ήταν το ποτήρι, που θα έπινε ο Χριστός και ποιό ήταν το βάπτισμα, που θα βαπτιζόταν; Ήταν το μαρτύριό Του, ο σταυρικός Του θάνατος! Ναι! Όταν ο Χριστός σταυρώθηκε κολύμβησε στο Αίμα Του! Ώστε, λοιπόν, ενώ οι μαθητές ζήτησαν κοσμικές δόξες και τιμές, ο Χριστός απόρριψε το αίτημά τους αυτό και τους μίλησε να ετοιμάζονται για μαρτύριο και για θάνατο.
Το μήνυμα, αδελφοί μου, της ευαγγελικής αυτής περικοπής, που σας ανέφερα, είναι να μη ζητάμε ανθρώπινες δόξες και τιμές, μη ζητάμε γήϊνες απολαύσεις και καλοπεράσεις, αλλά, αν θέλουμε να είμαστε σωστοί χριστιανοί, να παρακαλούμε τον Χριστό να μας δώσει την Χάρη Του να μην Τον αρνηθούμε και να μην Τον προδώσουμε, όταν οι εχθροί της πίστης μας θα μας βάλουν το μαχαίρι στον λαιμό. Μην το ακούτε περίεργο αυτό που σας λέγω. Μπορεί να συμβεί και σε μας αυτό, που, όχι παλαιότερα, σε εποχή διωγμών, αλλά και σήμερα και τώρα σφάζονται και σταυρώνονται χριστιανοί, επειδή είναι χριστιανοί!… Και διαβάζουμε και ακούμε το θαυμαστό φαινόμενο ότι όχι μόνο μεγάλοι στην ηλικία άνδρες και γυναίκες, αλλά και παλληκάρια και κοπέλλες, και παιδιά ακόμη δεν αρνούνται τον Χριστό και πεθαίνουν από τους διώκτες της πίστης μας με μαρτυρικό και βασανιστικό θάνατο!
3. Και πως αντέχουν στα φρικτά βασανιστήρια; Τους δυναμώνει η Χάρη του Θεού, που έχουν μέσα τους, και τα αντέχουν. Πραγματικά, με την αντοχή τους αυτή στο μαρτύριο οι νέοι μάρτυρες, αποδεικνύουν, όπως και οι παλαιοί, ότι είναι καλά και ευλογημένα παιδιά του Θεού, ότι έχουν καλή και καθαρή καρδιά, γι’ αυτό και έχουν την Χάρη του Θεού μέσα τους, που τους δυναμώνει να αντέξουν το μαρτύριο. Άρα, αδελφοί μου, η προετοιμασία μας για μαρτύριο είναι, το να αγωνιζόμαστε να καθαρίσουμε την καρδιά από τα αμαρτωλά μας πάθη, να ξερριζώσουμε απ᾽ αυτήν τις κακές και βρώμικές επιθυμίες μας, για να γίνει ένα καθαρό κατοικητήριο του Χριστού. Έτσι, μια καρδιά που έχει μέσα της τον Χριστό, δεν την φοβίζουν ούτε τα σπαθιά, ούτε τα καμίνια, ούτε τα δόντια των θηρίων και δεν θα προδώσει ποτέ την αγάπη της σ’ Αυτόν. Τα ιερά μας Συναξάρια μας αναφέρουν παραδείγματα καλών φαινομενικά χριστιανών και ιερωμένων ακόμη, που αρνήθηκαν τον Χριστό την ώρα του μαρτυρίου. Αυτοί φαίνονταν μεν για καλοί εξωτερικά, αλλά δεν πρόσεχαν την
εσωτερική τους πνευματικότητα, δεν αγωνίζονταν για τον πνευματικό τους καθαρμό και γι᾽ αυτό, στερούμενοι της θείας Χάριτος, δεν άντεξαν το μαρτύριο και αρνήθηκαν τον Χριστό. Και πως αποκτάμε την Χάρη του Θεού; Με την προσευχή και την μελέτη της ζωής των αγίων, αγωνιζόμενοι κι εμείς να μιμηθούμε, όσο μπορούμε, την άγια ζωή τους.
4. Ένα τελευταίο θέλω να σας πω τώρα, αγαπητοί μου χριστιανοί, και τελειώνω το ταπεινό μου κήρυγμα. Ας μην επιτρέψει ο Θεός να μας συμβεί βασανιστικό μαρτύριο, γιατί δεν ξέρουμε αν θα το αντέξουμε. Ας το ομολογήσουμε ταπεινά ότι δεν ζούμε ζωή μετανοίας, γι᾽ αυτό δεν είναι καθαρή η καρδιά μας και δεν έχουμε λοιπόν πλούσια την Χάρη του Θεού μέσα μας, για να αντέξουμε το μαρτύριο. Αλλά στη ζωή μας, και μάλιστα στην καθημερινή μας ζωή, μας συμβαίνουν περιστατικά και γεγονότα, στα οποία καλούμαστε να αποδείξουμε αν αγαπάμε τον Χριστό περισσότερο απ᾽ όλα. Αλλά σ᾽ αυτά τα καθημερινά μας συμβαίνει να προτιμάμε τα πάθη μας, το να θυμώσουμε, για παράδειγμα, το να θέλουμε να σκεπτόμαστε και πράττουμε αυτά που γλυκαίνουν την σάρκα και αυτά που τρέφουν τον εγωϊσμό μας, πράγματα δηλαδή που δεν τα θέλει ο Χριστός μας. Άρα, όταν σκεπτόμαστε και πράττουμε πράγματα που δεν τα θέλει ο Χριστός, Τον αρνούμαστε. Γιατί θα έπρεπε, όσο βασανιστικές και αν μας είναι οι κακές αυτές επιθυμίες, να μη λυγίζουμε και να υποχωρούμε σ᾽
αυτές, αλλά να αγωνιζόμαστε και να τις αποκρούουμε. Αφού δεν το κάνουμε, αυτό είναι άρνηση μαρτυρίου. Γι᾽ αυτό, αγαπητοί μου, ας προσέχουμε το καθημερινό μας μαρτύριο για τον Χριστό, στο οποίο μας καλούν αυτά τα ίδια τα γεγονότα της ζωής μας. Ας δίνουμε καθημερινά, με τα λόγια μας και με τη ζωή μας, μια καλή μαρτυρία για τον Χριστό μας και αυτό θα μας καταρτίσει και θα μας δυναμώσει και για το μεγάλο μαρτύριο. Υπάρχουν, χριστιανοί μου, τρία είδη μαρτυρίου: Το πρώτο είναι το να απαρνηθεί κάποιος ο,τι αγαπάει για χάρη του Θεού. Πραγματικά, είναι μαρτύριο αυτό.
Το άλλο μαρτύριο είναι το να αγωνίζεται ο άνθρωπος, με την νηστεία και την άσκηση, να ελευθερώσει τον εαυτό του από τα αμαρτωλά πάθη, να βιώνει δηλαδή την μετάνοια. Και το τρίτο είδος μαρτυρίου, που το είπαν «κόκκινο», είναι το να υποφέρει κανείς τον θάνατο για την αγάπη του Χριστού, το να δώσει το αίμα του γι᾽ Αυτόν. Ας μας δώσει, αδελφοί, την ευχή Της η Παναγία Δέσποινα να ζούμε καθημερινά τα πρώτα δύο είδη του μαρτυρίου και αυτό θα είναι βέβαιο ότι θα φανούμε ομολογητές και στο τρίτο μαρτύριο, αν μας έρθει, το μαρτύριο του αίματος. Γιατί, αν δεν ζούμε τα δύο πρώτα μαρτύρια, τότε θα είναι πάλι βέβαιο ότι θα γίνουμε αρνητές στο κόκκινο μαρτύριο, αν μας λάχει. Ο Θεός να μην το επιτρέψει ποτέ αυτό, γιατί δεν υπάρχει τίποτε φρικτότερο από το να αρνηθούμε τον Χριστό. Μη γένοιτο, Χριστέ! Μη γένοιτο Παναγία Δέσποινα!
Με πολλές ευχές,
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Ακτίνες.blogspot.gr: 5 Απριλίου 2014.
Παράβαλε και:
Κυριακή Ε. των Νηστειών – η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., Ομιλία Βασιλείου επισκ. Σελευκείας, εις το, ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα.
Κυριακή Ε. των νηστειών, μνήμη της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας – υμνολογική εκλογή.
Κυριακή Ε των νηστειών – το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., η φωτιά, λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Λόγος εις την Ε’ Κυριακή των Νηστειών, περί του φόβου του Θεού – Αγίου Λουκά Αρχιεπισκ. Κριμαίας.
Του Οσίου πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά – ομιλία ΙΓ’, εις την πέμπτην Κυριακήν των νηστειών.
