Αρχείο κατηγορίας Γενικά

Αυτές τις ημέρες ξαναμπήκε στη δημόσια συζήτηση το διαχρονικό ερώτημα, αν μπορεί ένας καλλιτέχνης στο όνομα του δημοκρατικού του δικαιώματος που σχετίζεται με την απόλυτη

Ποιὸς ἀπό μᾶς μπορεῖ νὰ βάλει τὸ χέρι του ἐκεῖ πάνω στὴ φλόγα τοῦ ἀναμμένου κεριοῦ καὶ νὰ τὸ ἀφήσει ἐπὶ πέντε λεπτά; Δὲν μποροῦμε. Καὶ γιατί ἄλλοι ἔμπαιναν στὴν ἀναμμένη κάμινο καὶ

Όταν ένας εχη και δίνη ελεημοσύνη, δεν μπορείς νά καταλάβης αν εχη αγάπη ή όχι, γιατί μπορεί νά δίνη όχι άπό αγάπη, αλλά γιά νά ξεφορτωθή κάποια πράγματα. Όταν στερηται και δίνη, τότε φαίνεται η αγάπη του.

Ο ἄνθρωπος γιὰ νὰ ἔχει πνευματικὴ ζωή, νὰ ἔχει το φῶς στὴ ζωή του, πρέπει νὰ ἔχει τελεία ἐπικοινωνία μὲ τὸ περιβάλλον του. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ δὲν ἔχει αὐτὴ τὴν ἁπλῆ, τὴν φυσική, τὴν ἄνετη ἐγκατάλειψη καὶ παράδοση τοῦ … Συνέχεια →

Ἔχεις πάλιν κακὴν καταγωγὴν καὶ εἶσαι ἄσημος, πτωχὸς ἀπὸ πτωχούς, χωρὶς ἑστίαν, χωρὶς πατρίδα, ἀδύνατος, στερεῖσαι τὰ καθημερινά, τρέμεις αὐτοὺς ποὺ κατέχουν τὴν ἐξουσίαν, φοβᾶσαι καὶ ἐντρέπεσαι ὅλους ἐξ αἰτίας τῆς ταπεινότητος τοῦ βίου σου;

Μια συζήτηση με τον φιλόλογο Μάριο Μιχαηλίδη, με αφορμή τον πόλεμο της Ουκρανίας.

Μιλῶντας γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν καί τίς εὐθῦνες τῶν γονέων θά μοῦ ἀρκοῦσε νά ὑπενθυμίσω τή γνωστή προτροπή τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου. «Ὅταν τά παιδιά σας δέν σᾶς ἀκοῦν, τότε μιλῆστε στόν Θεό καί Ἐκεῖνος θά μεταφέρει τό μήνυμά … Συνέχεια →

Ο θάνατος. Αυτός είναι ο κοινός μας ο εχθρός. Και εμείς, αντί να οργανωθούμε εναντίον του, τρωγόμαστε μεταξύ μας, ταΐζοντας τον κάθε μέρα.

Ἐκεῖνοι ποὺ λένε ή κάνουν κάτι χωρὶς ταπείνωση, μοιάζουν σὰν νὰ κτίζουν μέσα στὸ χειμῶνα ή χωρὶς λάσπη. Εἶναι πολὺ λίγοι αὐτοὶ ποὺ βρίσκουν καὶ μαθαίνουν τὴν ταπείνωση μὲ τὴν πεῖρα καὶ τὴ γνώση. Κι

Ὅμως διαρκῶς συμβαίνουν στὴν ζωή μας ἀπρόοπτα. Ἔρχεσαι στὸ μοναστήρι γιὰ νὰ βρῇς πνευματικὴ ζωή καὶ συναντᾶς κακούς. Εἶναι ἀπρόοπτο. Ζητᾶς κελλὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ μοναστηριοῦ ποὺ δὲν ἔχει ὑγρασία, τὸ ἀποκτᾶς, διαπιστώνεις ὅμως ὅτι ἡ θάλασσα σοῦ προκαλεῖ … Συνέχεια →