Αρχείο κατηγορίας Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια

Τέσσερις είναι οι γενικοί τρόποι “εγκατάλειψης” από τον Θεό. Πρώτη είναι η εγκατάλειψη κατ’ οικονομίαν, όπως συνέβη στην περίπτωση του Κυρίου,9 ώστε με τη νομιζόμενη εγκατάλειψη να σωθούν οι άνθρωποι, οι οποίοι ήταν εγκαταλειμμένοι. Έπειτα, αυτή που έχει σκοπό τη … Συνέχεια →

Λόγος δωδέκατος. Για την εγκράτεια και την υπομονή στην εργασία των αρετών κατά τον καιρό της νηστείας. Και για τη σιωπή. Και πώς πρέπει να ζουν, σε όλη τη νηστεία, όσοι αγωνίζονται αληθινά. Αδελφοί και πατέρες, εγώ βέβαια, επειδή από … Συνέχεια →

Η μακαρία αυτοκράτειρα Ευδοκία εξαπατήθηκε από τον Θεοδόσιο και ακολούθησε τις δοξασίες του. Γι’ αυτό και αποχωρίσθηκε από την εκκλησιαστική κοινωνία της καθολικής ορθοδόξου Εκκλησίας. Κατέβαλε μάλιστα και κάθε προσπάθεια

Τῇ ΙΘ΄ τοῦ αὐτοῦ μηνός (Ιανουαρίου), μνήμῃ τῶν νεαρῶν αὐταδέλφων Ὁσίων, Μαξίμου και Δομετίου, τῶν διὰ τῆς εὐχῆς ἁγιασθέντων. Δι᾿ εὐχῆς ἤρθη εἰς εὔκλειαν Μαρτύρων, ἡ δυὰς νεαρῶν αὐταδέλφων ξένων.

Ομιλία του Μακαριστού π. Γεωργίου Μεταλληνού στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντύπα της οδοντιατρικής σχοής των Αθηνών, με θέμα: Ο Αγιος Μάρκος ο Ευγενικός, που εκφωνήθηκε την

Τη ΙΗ’ Ιανουαρίου, μνήμη και της Αγίας Μάρτυρος Θεοδούλης και των συν αυτή αθλησάντων. Εις την Θεοδούλην Σύνδουλον ουκ έφριττε πυρ Θεοδούλη, Θεώ τιθείσα δουλικώς τας ελπίδας.

Ο Κων/νος μετά το πέρας των εργασιών της Α’ Οικουμενικής συνόδου έστειλε στην εξορία τον Άρειο και λιγοστούς οπαδούς του, που παρέμεναν αμετάπειστοι στον αρειανισμό. Μεταξύ των εξορίστων ήταν και ο επίσκοπος της Νικομήδειας Ευσέβιος.

Ας πούμε και ολίγα περί εκκλησιαστικής μουσικής. Ο σκοπός της εκκλησιαστικής μουσικής είναι να προκαλέση κατάνυξι ή δοξολογία και όχι ερωτικό συναισθηματισμό. Στην Δυτική παράδοσι από τον Μεσαίωνα, από τους Φράγκους δηλαδή, καθιερώθηκε να μη διακρίνη κανείς τα

Από το γεροντικό. Πήγε κάποτε ο αββάς Μακάριος ο μέγας στον αββά Αντώνιο, στο βουνό, και όταν χτύπησε την πόρτα, βγήκε ο αββάς Αντώνιος και τον ρώτησε: «Ποιος είσαι εσύ;» «Είμαι ο Μακάριος», απάντησε. Όταν τον άκουσε

1. Ο αββάς Δωρόθεος έλεγε: Είναι αδύνατον σ’ αυτόν που έχει πίστη στη δική του σύνεση και στο δικό του λογισμό να υποταχθεί ή να μιμηθεί κάποιο καλό που βλέπει στον πλησίον.