Ματθ.8, 28-9,1
«Και ιδού ώρμησε πάσα η αγέλη
των χοίρων κατά του κρημνού εις την
θάλασσα και απέθανον εν τοις ύδασιν»
(Ματθ. 8,32)
Μιλήσαμε, αγαπητοί μου, μιλήσαμε και άλλοτε για μιά λίμνη, που και μέχρι σήμερα υπάρχει στο Ισραήλ. Είνε μιά λίμνη μεγάλη, όπως η δική μας λίμνη Μεγάλη Πρέσπα. Ονομάζεται λίμνη της Γαλιλαίας. Προς το δυτικό μέρος της λίμνης υπήρχαν χωριά, που κατοικούσαν φτωχοί ψαράδες. Υπήρχε δε και μιά πόλις, η Καπερναούμ. Στην πόλι αυτή και στην περιοχή συχνά πήγαινε ο Χριστός. Αγαπούσε το λαό αυτό. Από τους ψαράδες αυτούς διάλεξε ο Χριστός τους πιό πολλούς μαθητάς του. Θρησκευτικοί και ευγενείς ήταν οι άνθρωποι της περιοχής αυτής. Αλλά προς την άλλη πλευρά της λίμνης, την ανατολική, οι άνθρωποι ήταν πολύ διαφορετικοί. Είχαν κάποια αγριότητα. Πόσο διαφέρουν οι άνθρωποι μιάς περιοχής από τους ανθρώπους μιάς άλλης! Και πόσο διαφέρουν οι άνθρωποι ενός χωριού από τούς ανθρώπους που κατοικούν στο γειτονικό χωριό! Εργατικοί στο ένα, τεμπέληδες στο άλλο. Φιλόξενοι στο ένα, αφιλόξενοι στο άλλο· αφήνουν τον ξένο να κοιμηθή έξω.
***
Σε κάποια πλαγιά τού βουνού της ανατολικής πλευράς της λίμνης, όπου ήταν η χώρα των Γαδαρηνών, έβοσκε την ημέρα εκείνη ένα κοπάδι από χοίρους. Δυό χιλιάδες περίπου κεφάλια ήταν. Τους έβοσκαν δυό βοσκοί. Οι χοίροι ανήκαν σε κάποια μικρή πόλι, που βρισκόταν εκεί κοντά. Το κοπάδι αυτό ήταν μιά ολόκληρη περιουσία. Πολλά χρήματα κέρδιζαν οι Γαδαρηνοί από τούς χοίρους. Με πόση χαρά έβλεπαν το κοπάδι ν’ αυξάνη και να πολλαπλασιάζεται! Οι χοίροι ο θησαυρός τους!
Αλλ’ να, μέσα σε μιά στιγμή ήρθε η μεγάλη καταστροφή. Από τους χοίρους δεν έμεινε ούτε ένας. Μόνο οι χοιροβοσκοί σώθηκαν και ήρθαν στην πόλι. Οι κάτοικοι, που δεν βρέθηκαν στον τόπο της καταστροφής και δεν ήξεραν τίποτε, τώρα που βλέπουν τούς βοσκούς τρομαγμένους και χωρίς χοίρους, τους ρωτάνε·
-Τί πάθατε; Πού είνε τα ζωντανά;
Και οι βοσκοί αρχίζουν να διηγούνται πως έγινε η καταστροφή. Σαν να τούς ακούμε·
-Αχ, αφεντάδες μας, τί πάθαμε! Εκεί που ήσυχα έβοσκαν οι χοίροι και κανένα σημάδι ταραχής δεν παρουσίαζαν, ξαφνικά, μα πως να σας το περιγράψουμε; Τέτοιο πράγμα δεν ξανάγινε ούτε θα ξαναγίνη. Ξαφνικά οι χοίροι άρχισαν να γρυλίζουν, σήκωσαν ψηλά τα πόδια, τέντωσαν τα αυτιά τους και άρχισαν να τρέχουν σαν τρελλοί. Πού νά σταματήσουν! Έτρεχαν συνεχώς, και πήγαν στο γκρεμό, που από κάτω είνε τα βαθειά νερά της λίμνης. Και από ’κείνο το γκρεμό άρχισαν να πέφτουν. Ακούγαμε το χτύπο που έκαναν πέφτοντας στη λίμνη. Όλοι έπεσαν. Δεν έμεινε ούτε ένας….
Οι Γαδαρρηνοί, που άκουγαν τους βοσκούς και δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πώς έγινε αυτό τό φοβερό γεγονός, ρωτούν τούς βοσκούς·
-Πώς έγινε η καταστροφή;
Και οι βοσκοί, συμπληρώνοντας τη διήγησί τους, είπαν·
-Λίγα λεπτά προτού να γίνη η καταστροφή, ήρθε στη λίμνη με μιά βάρκα ένας άνθρωπος. Τι άνθρωπος ήταν αυτός! Ξέρετε τούς δύο εκείνους δαιμονισμένους, που σχίζανε τα ρούχα τους και περπατούσαν γυμνοί κ’ έμειναν στις σπηλιές και στα μνήματα και πετροβολούσαν τους ανθρώπους και δεν τούς άφηναν να περάσουν από τα μέρη εκείνα. Τους ξέρετε τι άγρια θηρία ήταν. Αί, ελάτε να τούς δήτε. Από θηρία έχουν γίνει αρνάκια. Αυτός έδωσε διαταγή και βγήκαν τα δαιμόνια. Αλλά προτού να βγουν, τον παρακάλεσαν να τους επιτρέψη να πάνε στους χοίρους. Κ’ εκείνος τούς επέτρεψε, και τα δαιμόνια πήγαν στο κοπάδι και το έκαναν άνω-κάτω. Ναι, τα δαιμόνια έσπρωξαν τούς χοίρους να πέσουν στη θάλασσα.
-Πώς λέγεται αυτός ο άνθρωπος και πού είνε τώρα; ρώτησαν οι Γαδαρηνοί.
-Ιησούς είνε το όνομά του, απαντούν οι χοιροβοσκοί. Δεν έφυγε ακόμη από το μέρος εκείνο. Είνε μαζί και κάποιοι άλλοι άνθρωποι. Μαζί του είνε και ένας από αυτούς πού θεράπευσε. Φαίνεται, ότι ξεκινάει και έρχεται προς την πόλι μας…
-Δυστυχία μας! λένε οι Γαδαρηνοί. Σ’εμάς έρχεται; Μας έπνιξε τους χοίρους, μας κατέστρεψε μιά ολόκληρη περιουσία, και τώρα τί θέλει σ’εμάς; Να τού πούμε κ’ ευχαριστώ; Αυτό έλειπε. Όχι. Δεν θέλουμε να έρθη στην πόλι μας. Θα πάμε να τού το πούμε. Θα πάμε όλοι, άντρες και γυναίκες και παιδιά….
Με τέτοια αισθήματα οι Γαδαρηνοί ξεκίνησαν και πήγαν στο Χριστό. Και τον παρακάλεσαν, όχι μόνο να μην επισκεφθή την πόλι τους, αλλά και να φύγη μακριά από αυτήν. Και ο Χριστός, που σέβεται την ελευθερία των ανθρώπων, δεν θέλησε να πάη στην πόλι χωρίς τη θέλησί τους. Έφυγε. Μπήκε στη βάρκα, πέρασε τη λίμνη, κ’ έφθασε στην Καπερναούμ.
***
Μερικοί , που ακούνε το σημερινό Ευαγγέλιο, σκανδαλίζονται και ρωτούν· Γιατί ο Χριστός να καταστρέψη την περιουσία των ανθρώπων; Διότι, απαντούμε, οι δυό χιλιάδες χοίροι ήταν περιουσία παράνομη. Ο παλαιός νόμος, ο νόμος του Μωϋσέως, δεν επέτρεπε να τρέφουν οι Εβραίοι γουρούνια και να τρώνε το κρέας τους. Και μέχρι σήμερα ακόμη οι Εβραίοι, όπως και οι Τούρκοι, δεν τρώνε το χοιρινό κρέας. Θα έπρεπε λοιπόν οι Γαδαρηνοί, που ήταν Εβραίοι, να τηρούν την εντολή αυτή της θρησκείας τους και να μη τρέφουν χοίρους. Αλλ’ αυτοί, αδιάφοροι και ασεβείς, λαίμαργοι και πλεονέκτες, άνθρωποι υλισταί, καθόλου δεν ελάμβαναν υπ’ όψιν τους την θεϊκή εντολή. Λεφτά να μαζεύουν, το κέφι τους να κάνουν, τα κρέατα να τρώνε, και για τη θρησκεία δεν έδιναν καμμιά σημασία. Γι’ αυτό ο Χριστός, τιμωρώντας την ασέβειά τους, επέτρεψε στους δαίμονες να καταστρέψουν την αγέλη των χοίρων.
Αυτά έπαθαν οι Γαδαρηνοί. Αλλ’ οι Γαδαρηνοί δεν εξέλιπαν από τον κόσμο. Υπάρχουν και σήμερα Γαδαρηνοί. Υπάρχουν, δηλαδή, άνθρωποι ιδιοτελείς και συμφεροντολόγοι, άνθρωποι που παραπάνω απ’ όλα έχουν το συμφέρον τους, και χάριν τού συμφέροντος δεν διστάζουν να παραβούν το νόμο τού Θεού. Λεφτά και μόνο λεφτά σκέπτονται και ποθούν μέρα και νύχτα. Και στο όνειρό τους λεφτά βλέπουν. Κοιτάξτε τους. Είνε Κυριακή, είνε μεγάλη γιορτή και χτυπά η καμπάνα. Πηγαίνουν στην εκκλησία; Όχι. Στα μαγαζιά και στα χωράφια θα πάνε, με διάφορες δουλειές θ’ ασχοληθούν. Δεν θέλουν να χάσουν ούτε ένα λεπτό της ώρας. Και όπως καταπατούν αυτήν την εντολή τού Θεού, έτσι καταπατούν και τις άλλες εντολές. Στο δικαστήριο κάνουν ψεύτικους όρκους, κλέβουν στο ζύγι τον πελάτη τους, χίλια δυό άλλα άτιμα και αμαρτωλά μέσα μεταχειρίζονται, για να απατήσουν τούς ανθρώπους. Τρώνε το ψωμί των ορφανών και των χηρών, πατούν πάνω σε πτώματα, βάφουν τα χέρια τους στο αίμα. Λεφτά και μόνο λεφτά ν’ αποκτήσουν. Και κάνουν λεφτά, και αποκτούν περιουσίες, και ο κόσμος ζηλεύει. Τι έξυπνοι, τι καπάτσοι άνθρωποι! λέει γι’ αυτούς ο κόσμος.
Αλλά ποιό είνε το τέλος των ανθρώπων αυτών; Είνε η καταστροφή. Καταστροφή, σαν την καταστροφή των Γαδαρηνών. Σε μιά στιγμή, που δεν περιμένουν, όλη η περιουσία που απόκτησαν με τα αμαρτωλά μέσα, καταστρέφεται. Τα διαβολομαζώματα γίνονται ανεμοσκορπίσματα.
Χριστιανοί μου! Μακριά από τέτοιες περιουσίες. Προτιμότερο φτωχός με το Χριστό, παρά εκατομμυριούχος με το διάβολο.
Από το βιβλίο: Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Πρ. Φλωρίνης: Κυριακή. Σύντομα κηρύγματα επί των Ευαγγελικών περικοπών.
Έκδοσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Ο Σταυρός»
Η/Υ επιμέλεια Αικατερίνας Κατσούρη.
Παράβαλε και:
Κυριακή Ε Ματθαίου: Η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., Βασιλείου Επισκ. Σελευκείας, λόγος εις τον δαιμονιζόμενον των Γεργεσηνών.
Κυριακή Ε. επιστολών: Η Αποστολική Περικοπή της Θ. Λ., το πινέλο, λόγος του αειμήστου επισκ. Νικαίας, Γεωργίου Παυλίδου.
Γεργεσινών συνέχεια (κείμενο και αρχείο ήχου, mp3).
Κυριακή Ε Ματθαίου: «Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός» – Μητροπ. Κυθήρων Σεραφείμ.
Κυριακή Ε’ Ματθαίου: Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου – Υπόμνημα εις το Κατά Ματθαίον ΚΗ’ (Κατασίγαση της τρικυμίας και θεραπεία των δαιμονιζόμενων των Γεργεσηνών).
