Αρχείο κατηγορίας Γενικά

Του αββά Μάρκου Εκείνος που απόλαυσε τις σωματικές ηδονές πέρα από όσο πρέπει, θα εξοφλήσει την περίσσεια με

Πόσο κακίζουμε αλήθεια τον άφροναπλούσιο, που μάζεψε αμύθητα πλούτη, αλλά τα κράτησε όλα για τον εαυτό του! Θεώρησε ότι έτσι εξασφάλισε μόνιμα τη ζωή του. Νόμισε ότι στο εξής θα μπορούσε να τρώει, να

Ἡ ἱστορία καί οἱ περιπέτειες τοῦ \”γλωσσικοῦ\” προβλήματος στήν Ἑλλάδα εἶναι λίγο ὡς πολύ σέ ὅλους γνωστές. Ἐπιστημονικές διαφωνίες, συναισθηματικές συγκρούσεις, ἰδεολογικές διαφορές καί πολλαπλές παρεξηγήσεις συνθέτουν μιὰ μοναδική εἰκόνα – καί μέ πολλές μάλιστα παγκόσμιες

… Ὅταν ἤμουν παιδί, δὲ μοῦ μιλοῦσαν ποτὲ γιὰ τὸν Θεό. Δὲ μοῦ ἀπαντοῦσαν, ὅταν ρωτοῦσα, ὅπως ρωτοῦν ὅλα τὰ παιδιά, γιατί ζοῦμε καὶ γιατί πεθαίνουμε, Μοῦ ἔκοβαν τὴν ἐρώτηση, ἔτσι, ὅπως κάνουν καὶ σήμερα, προσπαθῶντας νὰ σταματήσουν ἀπ’ τὴν … Συνέχεια →

Πλήθος νομικών ζητημάτων εγείρονται με τους αποκαλούμενους παλαιοημερολογίτες ιερείς. Οι παλαιοημερολογίτες ιερείς από τη στιγμή που δεν εντάσσονται στην κατά το αρ. 3 του Συντάγματος «Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού» και δεν διοικούν σύμφωνα με τις διατάξεις του «Πατριαρχικού Τόμου … Συνέχεια →

Από τον βίο του αγίου Σάββα Δεν πρέπει να τρώμε για ευχαρίστηση, αλλά για τις ανάγκες του σώματός μας. Εκείνος που δεν τρώει για την ευχαρίστηση, ακόμη και αν τα φαγητά είναι νόστιμα, δεν ζημιώνεται καθόλου.

Τέταρτη ἀρετή εἶναι ἡ ἐγκράτεια‧ πού εἶναι μητέρα καί σύνδεσμος ὅλων τῶν ἀρετῶν. 1. Αν κρατήσεις τήν κοιλιά σου, θά μπῆς στόν παράδεισο. ‛Η ἐγκράτεια εἶναι θανάτωση τῆς ἁμαρτίας‧ ἀποκοπή ἀπό τά πάθη‧ ἀρχή τῆς

Ο ησυχασμός είναι πνευματικό φαινόμενο, η πεμπτουσία της ασκητικής παραδόσεως στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Με την άσκηση της ησυχίας, η ψυχή του ανθρώπου «παχύνεται» με τη χάρη του Θεού, λαμβάνει υπόσταση. Οι μάρτυρες προσφέρουν τη ζωή τους στον Θεό και εισέρχονται … Συνέχεια →

Συχνὰ ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μέσα στὸν ἄνθρωπο εἶναι πλακωμένη ἀπὸ τὴν λάσπη τῶν ἡδονῶν καὶ τὸ κατράμι τῶν παθῶν, ἀπὸ τὰ ἀγκάθια τῆς ἁμαρτίας καὶ τὴν ἦρα τῶν ἐπιθυμιῶν.

Στὸ πρόσωπο τοῦ ἁγίου, μὲ τὸν προσιτὸ χαρακτήρα του στὶς σχέσεις του, μὲ τὴν ὕψιστη προσοχὴ γιὰ τὸν ἄλλο, μὲ τὴν ἑτοιμότητα ὅπου δίνεται στὸν Χριστό, ἡ ἀνθρωπότητα θεραπεύεται καὶ ἀνανεώνεται. Πῶς, ὅμως, ἐμφανίζεται μὲ συγκεκριμένο τρόπο αὐτὴ ἡ ἀνανεωμένη … Συνέχεια →