Αρχείο κατηγορίας Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια

Αντιόχου του Πανδέκτου Νηστεία είναι όχι μόνο να τρώει κανείς αραιά, αλλά να τρώει και λίγο. Και άσκηση είναι όχι να τρώει κανείς μια φορά στις δύο ή στις τρεις

Ὁμιλία 3η – Ο ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ     (Κυριακή 3 Ιουνίου 1979.) Εἰσαγωγικά  Συνεχίζοντες, ἀγαπητοί μου, τό θέμα περί τῆς αἱρέσεως τοῦ Προτεσταντισμοῦ, θά θέλαμε νά τονίσωμε ὅτι ἐφ’ ὅσον ὁ Λούθηρος, ὁ ὁποῖος εἶναι καί ὁ

Ὁ νοὺς ἀποκτά τη χάρη μὲ τὰ ἅγια μυστήρια καὶ τίς ἅγιες ἀρετές. Ἔτσι ἡ προσευχὴ μὲ τὴν ἁγία της δύναμη χαριτώνει τὸ νοὺ καὶ ὁ νοὺς ποὺ ἔλαβε τὴν ποιότητα τῆς προσευχὴς γεννᾷ καὶ κατευθύνει κάθε λογισμό του στοὺς … Συνέχεια →

Τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο εἶναι ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ: «Ὄυκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστέ καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν;» (Α’ Κορ. 3:16). Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀναγεννηθήκαμε πνευματικῶς μὲ τὴν ἱεροπραξία τοῦ … Συνέχεια →

«Ποῦ εἶναι τὸ ὅριο γιὰ τὸν κοσμικὸ ἄνθρωπο ἀνάμεσα στὴν ἐπιτρεπόμενη ἀνάπαυση καὶ τὶς ἀπολαύσεις τῆς “σάρκας” καὶ τὴν ἀπαραίτητη ἐγκράτεια»; Ὅλα τὰ ἐρωτήματα τῆς πνευματικῆς ζωῆς, κατὰ τὴν ἐφαρμογή τους στὴ ζωή, γίνονται ἄκρως περίπλοκα, γιατί ἐμεῖς εἴμαστε φοβερὰ … Συνέχεια →

Δόκιμος ἀκόμα, μιὰ καλοκαιριάτικη νύχτα περπατοῦσα ἀνάμεσα στοὺς κήπους τῆς Σκήτης. Μόνος μὲ μόνο τὸν Θεό. Πλησιάζοντας τὴν μεγάλη λίμνη βλέπω τὸν μεγαλόσχημο π. Γεννάδιο. Ἀπὸ τότε ποὺ πέρασε τὸ κατώφλι τῆς Σκήτης εἶχαν περάσει 62 ὁλόκληρα χρόνια.

Όπως ελέχθη, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον Ελευθέριο Βενιζέλο εκφράστηκε πολλές φορές η ιδέα να αναδειχθεί ο τότε μητροπολίτης Αθηνών Μελέτιος Μεταξάκης οικουμενικός πατριάρχης.1 Επρόκειτο για μια κορυφαία εκκλησιαστική προσωπικότητα με πολλές αρετές και

Στο ιερό βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων διαβάζουμε για την εκλογή των επτά διακόνων: Όταν αυξήθηκαν οι μαθητές στα Ιεροσόλυμα, τότε ακούστηκαν παράπονα ανάμεσα στους φτωχούς, ότι τάχα δεν τους πρόσεχαν όσο έπρεπε. Αμέσως τότε οι δώδεκα Απόστολοι σκέφτηκαν να … Συνέχεια →

Οι στρατιώται ωδήγησαν τον Άγιον εις τον τόπον της τελειώσεως, ο οποίος γνωρίζων από ποίαν θλίψιν και ταλαιπωρίαν εξέρχεται και εις ποίαν αγαλλίασιν επορεύετο, έψαλλεν ευφραινόμενος λέγων ταύτα· «Πλεονάκις επολέμησάν με εκ νεότητός μου. Και γαρ ουκ ηδυνήθησάν μοι», και … Συνέχεια →

Στον δρόμο του Χριστού βρέθηκαν κάποτε δύο τυφλοί. Όταν αντιλήφθηκαν τον Χριστό, έτρεξαν πίσω του φωνάζοντας δυνατά: «Ελέησον ημάς, Υιέ Δαυΐδ». Ο Χριστός τους ρώτησε αν πιστεύουν πραγματικά ότι έχει τη δύναμη να τους δώσει το φως. Και εκείνοι απάντησαν … Συνέχεια →