Αρχείο κατηγορίας Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια

Ναι μεν η μαύρη σκλαβιά είχε χυμένη σε όλες τις ελληνικές καρδιές μια μελαγχολία, μα η ελπίδα πως μια μέρα θα σπάσουν τα δεσμά, έδινε θάρρος και δύναμι στους σκλάβους να εργάζωνται κρυφά τη νύχτα στα υπόγεια των Μοναστηριών, για … Συνέχεια →

“Ἐὰν κάποιος δὲν μὲ κατέκρινε γιὰ περιττὴ φιλοδοξία, θὰ μποροῦσες νὰ δεῖς καθημερινὰ νὰ χύνω πηγὲς ἀπὸ δάκρυα, ἀλλὰ αὐτὲς τίς πηγὲς τῶν δακρύων μου τίς γνωρίζει τὸ σπιτάκι μου καὶ ἡ ἐρημιά.

Όταν ένας έχει κάτι εναντίον κάποιου, ή όταν άλλος έχει κάτι εναντίον του και αυτός δεν φροντίζει να συμφιλιωθούν, η προσευχή του δεν γίνεται δεκτή από τον Θεό. Από το βίο του αγίου Ιωάννου του ελεήμονος.

Συχνὰ ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μέσα στὸν ἄνθρωπο εἶναι πλακωμένη ἀπὸ τὴν λάσπη τῶν ἡδονῶν καὶ τὸ κατράμι τῶν παθῶν, ἀπὸ τὰ ἀγκάθια τῆς ἁμαρτίας καὶ τὴν ἦρα τῶν ἐπιθυμιῶν.

Στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, ἀγαπητὲ ἀναγνώστα, ἔχουν λάμψει ἐξαιρετικὲς μορφὲς Ἁγίων καὶ Μαρτύρων, ποὺ τὴν ἐλάμπρυναν μὲ τὰ κατορθώματά τους τὰ ὑπεράνθρωπα.

Ο Μωυσής Κογλανίδης διηγήθηκε ότι ένας Τούρκος από το χωριό Αχγιαβούδες είχε ληστέψει την Εκκλησία [των αγίων Βαραχησίου και Ιωνά των Φαράσων της Καππαδοκίας] και, εκτός από τα άλλα Ιερά Σκεύη που πήρε, είχε

Ουδέποτε ο ιεράρχης ζήτησε τη συνδρομή της χριστιανικής Δύσης στον αγώνα της φυσικής και πνευματικής επιβίωσης του Μικρασιατικού Ελληνισμού, με αντάλλαγμα την ένωση των Εκκλησιών ή οιαδήποτε άλλη παραχώρηση σε ζητήματα πίστεως. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να το πράξει αυτό, … Συνέχεια →

«Το μεν ποτήριον, ο εγώ πίνω πίεσθε˙ και το βάπτισμα, ο εγώ βαπτίζομαι, βαπτισθήσεσθε. Το δε καθήσαι εκ δεξιών μου και εξ ευωνύμων μου, ουκ έστιν εμόν δούναι, άλλ’ οις ητοίμασται».

Πηγαίνοντας ο Χριστός να αναστήσει την κόρη του Ιαείρου, θεράπευσε καθ’ οδόν και μια γυναίκα που έπασχε από δωδεκαετή αιμορραγία. Η αιμορροούσα (που κατά την παράδοση είναι η αγία Βερονίκη) θεραπεύτηκε αγγίζοντας κρυφά την άκρη από τον χιτώνα του Χριστού … Συνέχεια →

Μοῦ γράφει ὁ κ. Ἀθαν. Κόλλιας: Τό 1971 ἐπήγαμε μέ τήν σύζυγό μου Ἑλένη στήν Ρόδο. Ἐμείναμε ἐκεῖ μία ἑβδομάδα. Τό τελευταῖο βράδυ καθίσαμε στήν παραλία. Δίπλα μας ἦταν καί ἕνα